|
Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, ο Ευαγγελιστής Μάρκος μάς διηγείται ένα θαύμα που τέλεσε ο Κύριός μας αμέσως μόλις κατέβηκε από το όρος της Μεταμορφώσεως, το Θαβώρ. Είχε μαζί Του τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Στους πρόποδες του όρους ανέμεναν οι άλλοι εννέα μαθητές, τους οποίους δεν πήρε μαζί του ο Κύριός μας, για να μην δει ο Ιούδας την μεταμόρφωσή Του, επειδή έμελλε να Τον προδώσει. Έτσι προτίμησε να πάρει μόνο τρεις κοντά Του, ώστε ο Ιούδας να μην αντιληφθεί την Μεταμόρφωση, καθώς ήταν ανάξιος για να μετέχει στη θέαση της θεϊκής Του δόξας.
Επιστρέφοντας ο Κύριός μας βρήκε τους υπολοίπους μαθητές Του που Τον ανέμεναν, αλλά βρήκε και έναν δυστυχισμένο πατέρα που το παιδί του σεληνιαζόταν. Πώς όμως μπορεί να ευθύνεται το φεγγάρι για την αρρώστια του ανθρώπου; Αν η σελήνη παράγει τρέλα και αλαλία σε έναν άνθρωπο, γιατί δεν το κάνει σε όλους; Το κακό δε βρίσκεται στη σελήνη, αλλά στον πονηρό, το πανούργο πνεύμα που απατά τον άνθρωπο, ενώ το ίδιο κρύβεται. Ενοχοποιεί τη σελήνη, οδηγεί με πονηρό τρόπο τον άνθρωπο να σκεφθεί ότι όσα έπλασε ο Θεός δεν είναι όλα λίαν καλώς, φτιαγμένα, να πιστέψει ότι το κακό προέρχεται από την φύση και όχι από τα πονηρά πνεύματα που εξέπεσαν και απομακρύνθηκαν από τον Θεό.
Ο διάβολος θέλει να πείσει τον άνθρωπο ότι για πολλά γεγονότα κακά φταίει η κτίση, την οποία έπλασε ο Θεός. Το πονηρό πνεύμα προσπαθεί να ωθήσει τον άνθρωπο να ρίξει έμμεσα τις ευθύνες για όσα κακά και άσχημα συμβαίνουν στη ζωή μας στο Θεό, να θεωρήσει ότι Εκείνος είναι υπεύθυνος για όσα τραγικά μας συμβαίνουν, ασθένειες, πολέμους, θανάτους... Έτσι οι δαίμονες κρύβονται και αμνηστεύονται, αφήνοντας τον άνθρωπο να επιρρίπτει τις ευθύνες για το κακό που υπάρχει στη ζωή μας όχι στα πονηρά πνεύματα, αλλά στο Θεό.
Ο πατέρας λοιπόν του δαιμονιζόμενου νέου, γονατίζει ενώπιον του Κυρίου και του λέγει, «εάν εσύ μπορείς να μας κάνεις κάτι, βοήθησέ μας και λυπήσου μας». Εδώ συλλαμβάνεται ο πατέρας να μην έχει μεγάλη και βεβαία πίστη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό και Του λέγει «εάν μπορείς να κάνεις κάτι…». Η πίστη του πατέρα είναι πολύ μικρή, γι’ αυτό και παρακαλεί τον Χριστό λέγοντας, «βοήθει μου τη απιστία». Ωστόσο και αυτή η μικρή πίστη του πατέρα, συγκινεί τον Ιησού και θεραπεύει το παιδί του. Διότι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός άλλοτε μας βεβαιώνει ότι αν έχετε πίστη έστω και όσο είναι ο κόκκος του σιναπιού, θα μετακινείτε όρη και βουνά. Σε αυτή τη μικρή πίστη αρκείται ο Χριστός. Αυτή την μικρή πηγή, που φανερώνει άνθρωπο δεκτικό στην Χάρη Του, ο Κύριος την δυναμώνει με το θαύμα Του και την κάνει να ρέει άφθονο νερό πνευματικής πίστεως.
Το πρόβλημα τώρα βρίσκεται στους μαθητές Του, που δεν μπόρεσαν να βγάλουν το δαιμόνιο από το παιδί. Τι τους είχε συμβεί; Διότι λίγο νωρίτερα ο Κύριός μας τους έδωσε «εξουσίαν επί πνευμάτων ακαθάρτων ώστε εκβάλλειν αυτά και θεραπεύειν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» (Ματθ. Ι΄1). Είτε από τον φόβο των ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν εκεί η πίστη τους αδυνάτισε, είτε από τον εγωισμό τους και την υπερηφάνειά τους εξασθένησε. Αυτό έγινε η αιτία ώστε το Πνεύμα το Άγιο που είχαν λάβει να μην ενεργοποιείται. Αποτέλεσμα, να μη γίνεται το θαύμα και το παιδί να βασανίζεται από τα δαιμόνια.
Η πίστη μας, η τυφλή δηλαδή εμπιστοσύνη μας στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, είναι αυτή που ενεργοποιεί μέσα μας το Άγιο Πνεύμα. Γι’ αυτό όσοι έχουν αυτή την πίστη είτε είναι λαϊκοί, είτε κληρικοί παντός βαθμού, επιτελούν θαύματα. Όλοι όσοι βαπτιστήκαμε στο όνομα του Κυρίου μας, έχουμε λάβει το Άγιο Πνεύμα. Επιπλέον οι κληρικοί μας το έλαβαν εκ νέου στη χειροτονία τους.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η Αγία Αικατερίνη, η Αγία Βαρβάρα, ο Άγιος Γεώργιος, ο Άγιος Δημήτριος και όλοι οι λαϊκοί άγιοι επιτελούν εν ονόματι του Ιησού Χριστού θαύματα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους κληρικούς μας, όπως τον Μέγα Βασίλειο, τον Άγιο Νεκτάριο, τον Άγιο Πορφύριο των ημερών μας και όλους τους Αγίους της Εκκλησίας λαϊκούς ή κληρικούς. Όλοι όσοι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα και πιστεύουν στον Ιησού Χριστό, έχουν την εξουσία δοσμένη από τον Θεό να επιτελούν και μεγαλύτερα σημεία όπως είπε ο Κύριός μας.
Γιατί όμως αδυνατούμε; Μήπως ομοιάζουμε στους μαθητές του Κυρίου μας; Μήπως είμαστε η γενεά η άπιστος και η διεστραμμένη; Μήπως η υπερηφάνεια, η αμαρτία και ο εγωισμός μας επλεόνασε και απενεργοποίησε την Χάρη του Κυρίου που λάβαμε είτε την ώρα της βαπτίσεώς μας, είτε την ώρα της χειροτονίας μας;
Από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου έως και το Μεγάλο Σάββατο διερχόμεθα την περίοδο του Τριωδίου. Η περίοδος αυτή είναι μια περίοδος εσωστρέφειας για να μπορέσουμε να δούμε τα λάθη μας, τα αμαρτήματά μας, τον εσωτερικό μας κόσμο. Να δούμε σε τι και που φταίμε. Όταν το βρούμε, τότε με δάκρυα στα μάτια μας, με μετάνοια, να ζητήσουμε το έλεος του Θεού και να φωνάξουμε σαν τον πατέρα του δαιμονιζόμενου νέου, «Κύριε βοήθα με στην απιστία μου».
Όσοι το πράξουμε, πιστός είναι ο Κύριός μας και θα μας δώσει το έλεός Του. Την περίοδο αυτή του Τριωδίου μας βοηθά πολύ, στο να έλθουμε σε αυτογνωσία, η προσευχή και η νηστεία, δύο αρετές που ο περισσότερος κόσμος πλέον τις περιφρονεί, γι’ αυτό και οι δαίμονες κυριαρχούν παντού.
Είθε αγαπητοί μου αδελφοί, το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα να γίνει αφορμή να αλλάξουμε πολλά πράγματα στη ζωή μας, ώστε να ενεργοποιήσουμε ξανά τη Χάρη του Θεού και το Άγιο Πνεύμα μέσα μας. Αμήν.
|
MEDIA
DIGITAL MEDIA STUDIO