Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σάρωφ ΠΟΛΥ ΒΑΘΥΤΕΡΑ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΜΑΧΗΣ μεταξύ Οικ. Πατριάρχη και Αρχιεπ. Χριστόδουλου.

Ο π. Νεκτάριος, γνωστός για την παρρησία του λόγου του, αφού δεν έχει διστάσει να πει τα... σύκα σύκα όχι μόνο σε όσους αντιπαρέβαλαν τους βυζαντινούς ήχους στις ροκ μελωδίες του συγκροτήματος των «Ελευθέρων», αλλά και στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, αυτή τη φορά δηλώνει ευθαρσώς στον «Α.Τ.» ότι σκόπιμα το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν όρισε ως Πρώτο τον Αρχιεπίσκοπο (αλλά την Ιερά Σύνοδο) κατά τη χορήγηση της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, το 1850.

«Σεβόμαστε, τιμούμε, εκτιμούμε τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας κ. Βαρθολομαίο αλλά λατρεύουμε και τον Αρχιεπίσκοπό μας», αναφέρει χαρακτηριστικά ο π. Νεκτάριος και προσθέτει: «Τα αίτια της όλης διαμάχης είναι πολύ βαθύτερα. Όταν δόθηκε η Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ελλάδας, πιστεύω ότι σκόπιμα δεν δόθηκε ο τίτλος του Πρώτου στον Αρχιεπίσκοπο, με την έννοια του προσώπου δηλαδή, όπως έχει πράξει σε όλες τις Εκκλησίες.
Στην Εκκλησία της Ελλάδος δεν δόθηκε αυτό που δόθηκε στη Σερβία, στη Ρουμανία στη Βουλγαρία, δηλαδή να υπάρχει Ιερά Σύνοδος η οποία να διοικείται από Αρχιεπίσκοπο και Πατριάρχη στην ουσία. Διότι σ' εμάς ο τίτλος του Αρχιεπισκόπου είναι μόνο τίτλος και τίποτα περισσότερο, όπως πολύ σωστά τονίζει ο μητροπολίτης της Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος. Στις άλλες εκκλησίες η λέξη αρχιεπίσκοπος αποτελεί όχι απλώς τίτλο αλλά είναι και ουσία. Εξ ου και ο Πατριάρχης / Αρχιεπίσκοπος μνημονεύεται σε ολόκληρη την Επαρχία του. Κάτι που δεν συμβαίνει στην Εκκλησία της Ελλάδος, διότι τον δικό μας Αρχιεπίσκοπο το Πατριαρχείο ουσιαστικά τον έχει υποβιβάσει, αφού το μόνο που μπορεί να κάνει είναι τα καθήκοντα του μητροπολίτη Αθηνών και ως μητροπολίτης Αθηνών να προεδρεύει της Ιεράς Συνόδου.
Ο αρχηγός του συγκροτήματος των «Ελεύθερων» υπογραμμίζει ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο τιμής ένεκεν ονόμασε τον προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας Αρχιεπίσκοπο, χωρίς όμως να μπορεί να ασκήσει καθήκοντα και να έχει τις εξουσίες ενός Αρχιεπισκόπου!

«Γιατί το έκανε αυτό;», διερωτάται. «Διότι η Ελλάδα πριν από την απελευθέρωσή της ως Πρώτον και Αρχιεπίσκοπο είχε τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος παραχωρεί τώρα δικαιώματα στην Ιερά Σύνοδο, αλλά όχι τα δικαιώματα τα οποία ανήκουν σε αυτόν. Γι' αυτό και η θέση ουσιαστικά του Πρώτου μέσα στην Ελλάδα είναι ελεύθερη. Δηλαδή, θα λέγαμε ότι δημιουργήθηκε μια Δημαρχία με Δημοτικό Συμβούλιο, με πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου (που ως γνωστόν, είναι πρόσωπο ξεχωριστό από τον δήμαρχο) ο οποίος διευθύνει το Δημοτικό Συμβούλιο αλλά η θέση του δημάρχου ουσιαστικά είναι κενή».

Μάλιστα, όπως εξηγεί ο π. Νεκτάριος αυτό έγινε, διότι «το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1850 που δόθηκε η Αυτοκεφαλία της Ελλαδικής Εκκλησίας και το 1928 που υπογράφηκε η Πατριαρχική Πράξη, καθώς ελευθερωνόταν σταδιακά η Ελλάδα, ανέμενε ότι θα έφθανε και η στιγμή που θα ελευθερωνόταν η Πόλις, οπότε στη θέση του Πρώτου (του Δημάρχου όπως αναφέραμε ήδη) θα ξανακαθόταν ο Πατριάρχης».
«Βέβαια η Κωνσταντινούπολη δεν ελευθερώθηκε», υπογραμμίζει ο π. Νεκτάριος, «έτσι τα πράγματα έμειναν ως έχουν, μια δημαρχία χωρίς δήμαρχο. Τώρα όμως που αναμένεται η Τουρκία να μπει στην Ενωμένη Ευρώπη, ουσιαστικά η Πόλη απελευθερώνεται και ο Πατριάρχης δεν θα χρειάζεται την άδεια του Νομάρχη για να εξέλθει από την Κωνσταντινούπολη, διότι όλοι θα είμαστε ένα Έθνος. 'Αρα, ο Πατριάρχης θα μπορεί να ασκεί πλέον πλήρως τα διοικητικά του καθήκοντα οπωσδήποτε στις Επαρχίες της Βορείου Ελλάδος και γιατί όχι να μην πει ότι «εγώ ήμουν ο Αρχιεπίσκοπος των Ελλήνων και Πατριάρχης τους;»...».

Συνεχίζοντας με τον ιδιαίτερα γλαφυρό λόγο του, ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίων Αυγουστίνου και Σεραφείμ του Σαρώφ, υπογραμμίζει: έχει δίκιο ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών που λέει: «δεν ενδιαφέρομαι για τον εαυτό μου να γίνω εγώ ο Πρώτος (ο δήμαρχος) ας γίνει ο μετά από εμένα».
Είναι ανάγκη όμως η Εκκλησία της Ελλάδος να αποκτήσει Πρώτο, να αποκτήσει δήμαρχο, διότι μέσα στην Ελλάδα δεν μπορούν να υπάρχουν πολλές εκκλησιαστικές διοικήσεις. Προτείνω λοιπόν να γίνει συνάντηση Αρχιεπισκόπου με τον Πατριάρχη μας και να του ζητήσει και επισήμως να τοποθετήσει Πρώτο και στην Εκκλησία της Ελλάδος. Και αν συμφωνήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τότε να γίνει και νόμος του κράτους».
Σε διαφορετική περίπτωση, καταλήγει: «Όταν μπει η Τουρκία στην Ε.Ε., τότε θα υπάρξει ο κίνδυνος της καταργήσεως της Ελλαδικής Εκκλησίας και της υπαγωγής της ξανά στην Κωνσταντινούπολη.

'Αρα, το θέμα δεν είναι ότι συζητούμε τώρα τη λίστα των ονομάτων. Αλλού είναι η ταμπακέρα, ευρίσκεται στο ότι ο Πρώτος, αυτός που ασκεί την κανονική διοίκηση, θα πρέπει να εγκρίνει τα ονόματα και ο κ. Βαρθολομαίος θεωρεί, σύμφωνα με τους τόμους που έχουν υπογραφεί, ότι ο Πατριάρχης των Ελλήνων και Αρχιεπίσκοπος Αυτών που θα εγκρίνει τα πάντα θα είναι ο Οικουμενικός, τώρα, αύριο και για πάντα. Εμείς όμως, μέχρι τότε θα έχουμε μια Εκκλησία Αυτοκέφαλη αλλά χωρίς κεφάλι...», καταλήγει με νόημα ο π. Νεκτάριος.