|
Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος και Καθηγουμένου της Ι.Μ. Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Η εμπειρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας που προέρχεται από τους αγίους όλων των αιώνων, μας πληροφορεί χωρίς αμφιβολία ότι υπάρχουν «μάγια» και αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από την ανόητη και επικίνδυνη συνεργασία των ανθρώπων με δαιμονικά πνεύματα. Η Εκκλησία μας δηλαδή γνωρίζει ότι η μαγεία, ένα φαινόμενο που κυριαρχεί στην εποχή μας, είναι στην ουσία της λατρεία του Σατανά και των δαιμόνων του, λατρεία του διαβόλου, που κάποτε ήταν Αρχάγγελος του Θεού με το όνομα Εωσφόρος και ο οποίος από υπερηφάνεια θέλησε να λατρευτεί ο ίδιος ως θεός, με αποτέλεσμα να εκπέσει της Χάριτος του Θεού και να καταντήσει άγγελος του σκότους. Τα ονόματα που του δίνει η Εκκλησία υποδηλώνουν τα χαρακτηριστικά της σκοτεινής του φύσης. Ονομάζεται «σατανάς» που σημαίνει «καταστροφέας» και «διάβολος» ή «πονηρός» ή «πειρασμός», ονόματα που δηλώνουν ότι προσπαθεί να ξεγελάσει τον άνθρωπο, να τον δελεάσει με απάτες και να τον κερδίσει, προσφέροντάς του προσωρινά οφέλη, προκειμένου τελικά να τον καταστρέψει.
Οι άνθρωποι που ξεγελιούνται και ασχολούνται με διάφορες τελετές μαγείας, σατανιστές, μάγοι, μέντιουμ, αστρολόγοι, χαρτορίχτρες, καφετζούδες ή άλλα δήθεν «χαρισματικά» άτομα, στην πραγματικότητα δεν έχουν κανένα δικό τους υπερφυσικό χάρισμα, αλλά είτε ενσυνείδητα είτε επειδή έχουν παραπλανηθεί, χρησιμοποιούν τις δυνάμεις του σατανά με επικλήσεις για να πετύχουν την ικανοποίηση των επιθυμιών τους και πολλοί το κάνουν κατ’ επάγγελμα. Από την άλλη, όλοι εκείνοι που τους επισκέπτονται, άλλοτε για να κάνουν κακό σε κάποιον και άλλοτε για να λύσουν τα προβλήματά τους, ή για να λύσουν τα μάγια που άλλοι τους έχουν κάνει, βρίσκονται τελικά χωρίς να το θέλουν και οι ίδιοι μπλεγμένοι σε ένα σατανικό παιχνίδι, επικίνδυνο πολλές φορές ακόμα και για τη ζωή τους.
Πρέπει επομένως να διακρίνουμε τη μαγεία από οποιαδήποτε αυθυποβολή ή σχιζοφρένεια ή άλλη ψυχική ασθένεια και να ξεκαθαρίσουμε ότι πρόκειται για συνεργασία με τις δυνάμεις του σατανά, ο οποίος είναι υπαρκτό πρόσωπο και πνεύμα που αντιστρατεύεται τον Θεό. Συνηθισμένοι στόχοι εκείνων που κάνουν μάγια είναι να χωρίσουν κάποιο ζευγάρι ή να το εμποδίσουν να αποκτήσει παιδιά, να αρρωστήσουν κάποιον ή να του διαλύσουν την εργασία, να αναγκάσουν κάποιον να ερωτευτεί ένα πρόσωπο κ.α.
Πρέπει να τονίσουμε επίσης ότι δεν υπάρχει κανένα είδος «καλής» μαγείας. Η διάκριση της σε «λευκή» και «μαύρη» μαγεία ανάλογα με τα κίνητρα και τις πρακτικές, είναι και αυτή παραπλανητική. Οποιαδήποτε ανάμειξη με τις δυνάμεις του σατανά είναι βέβαιο ότι στο τέλος θα έχει καταστροφικό αποτέλεσμα! Είναι χαρακτηριστικό ότι στις τελετές τους οι μάγοι χρησιμοποιούν συμβολισμούς και μεθόδους ακριβώς αντίθετες από την χριστιανική λατρεία, πράγμα που φανερώνει ότι ο σατανάς προσπαθεί συνεχώς να προσβάλει τον Χριστό και να απομακρύνει τον άνθρωπο από Εκείνον που είναι η πηγή της ζωής του και η σωτηρία του.
Για να πιάσουν τα μάγια που κάποιος κάνει εναντίον σου, πρέπει να έχεις δώσει δικαιώματα στον διάβολο, να έχεις δώσει δηλαδή σοβαρή αφορμή με αμαρτωλές πράξεις που απομακρύνουν την Χάρη του Θεού από τον άνθρωπο και μετά να μην έχεις μετανοιώσει γι’ αυτές και να μην έχεις εξομολογηθεί. Εκείνος που θα συναισθανθεί το σφάλμα του και θα εξομολογηθεί με ειλικρίνεια, δεν έχει φόβο από τα μάγια, γιατί όταν έχεις καθαρή καρδιά, η χάρις του Θεού λειτουργεί σαν ασπίδα προστασίας επάνω σου και αδυνατεί ο διάβολος να σε βλάψει.
Επομένως, αν κάποιος ταλαιπωρείται από τη δαιμονική επήρεια της μαγείας, πρέπει πρώτα να ψάξει τον εαυτό του και να βρει σε τι έφταιξε και έπιασαν τα μάγια. Κατόπιν με αληθινή μετάνοια πρέπει να εξομολογηθεί, για να συγχωρεθεί από τον Θεό, ώστε να μπορέσει έπειτα να βοηθηθεί επιπλέον από τις ευχές των εξορκισμών, από τον αγιασμό ή το ευχέλαιο ή οποιαδήποτε άλλη ευχή και μυστηριακή πράξη της Εκκλησίας. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσει κανείς ότι όλες οι μαγικές τελετές του κόσμου θα πάψουν να έχουν ισχύ επάνω του αν στο σπίτι και στην καρδιά του μπει ο Χριστός. Αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος διαλύσεως της μαγείας: Η εν Χριστώ ζωή, με μετάνοια, εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία.
Εδώ θα πρέπει να συμπληρώσουμε ότι η Εκκλησία μας χρησιμοποιεί επιπλέον και τις ευχές των εξορκισμών που συνέγραψαν άγιοι και θεοφόροι Πατέρες, όπως ο Μ. Βασίλειος, ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Αγ. Κυπριανός εναντίον της μαγείας και του δαιμονισμού, δηλαδή της κατάληψης ενός ανθρώπου από τους δαίμονες και οι οποίες υπάρχουν στα ευχολόγια των ιερέων.
Πρόκειται επομένως για ειδικές ευχές που συμπληρώνουν την θεραπευτική και μυστηριακή μέθοδο της Εκκλησίας και οι οποίες διαβάζονται από τους ιερείς για την εκδίωξη των πονηρών πνευμάτων σε ανθρώπους που έχει διαπιστωθεί ότι πάσχουν από αυτά. Οι ευχές των εξορκισμών της Εκκλησίας πρέπει να τονίσουμε ότι δεν έχουν καμία σχέση με τα λεγόμενα «ξόρκια» ή τα «γητέματα» της λαϊκής παράδοσης, τα οποία είναι παγίδες του σατανά μέσω των οποίων παραπλανώνται οι άνθρωποι.
Τα «ξόρκια» που χρησιμοποιούν πολλοί πιστεύοντας ότι έτσι εκδιώκουν το κακό, μπορεί να περιέχουν πολλές προσευχές και αναφορές σε αγίους ή στον Χριστό και την Παναγία, στην πραγματικότητα όμως αναμειγνύουν τα ιερά ονόματα και τα σύμβολα με δαιμονικά στοιχεία και ακατανόητες μαγικές επικλήσεις και πρακτικές. Αποτέλεσμα είναι να «μαγαρίζονται» οι χριστιανικές προσευχές και να εξευτελίζονται τα ιερά σύμβολα. Το σατανικό περιεχόμενο που έχουν τα ξόρκια διαπιστώνεται και από τα μαγικά όργανα και αντικείμενα που χρησιμοποιούν (κλωστές, πέτρες, σταγόνες λαδιού, κάρβουνα, πεντάλφες κ.α.). Ακόμα και το φτύσιμο σε κάποιον «για να μην βασκαθεί» είναι δαιμονικής φύσεως πράξη, αφού εκείνος που φτύνει τον συνάνθρωπό του στην ουσία φτύνει άθελά του τον ίδιο τον Θεό, επειδή ο άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού. Το φτύσιμο που είναι πράξη εξευτελισμού, θυμίζουμε ότι η Εκκλησία το χρησιμοποιεί μόνο εναντίον του διαβόλου κατά το άγιο Βάπτισμα, όταν ο νονός καλείται να στραφεί προς τη Δύση και να φτύσει τον σατανά.
Με τα ξόρκια και τα λοιπά μαγικά τεχνάσματα μπορεί βεβαίως να υπάρξει μια άμεση φαινομενική υποχώρηση της δαιμονικής επήρειας. Αυτό όμως γίνεται γιατί ο διάβολος προσπαθεί να ξεγελάσει τον άνθρωπο και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του στις μαγικές πρακτικές. Στην πραγματικότητα οι δαίμονες αποκτούν μεγαλύτερη εξουσία στους ανθρώπους που καταφεύγουν σε μια «εξορκίστρια» και δείχνουν περισσότερη εμπιστοσύνη στα ξόρκια παρά στη Χάρη του Θεού. Έτσι βλέπουμε ότι τα ξόρκια έχουν μόνο προσωρινό αποτέλεσμα, ενώ το πρόβλημα παραμένει μόνιμο και επιδεινώνεται.
Καταλήγοντας θα πρέπει να εξηγήσουμε ότι ο Θεός μας που θέλει να σωθεί κάθε άνθρωπος, επιτρέπει να βασανίζονται κάποιοι άνθρωποι από την μαγεία και τον δαιμονισμό, προκειμένου να γίνει κατανοητό ότι είναι λανθασμένος ο τρόπος ζωής τους και να στραφούν κοντά Του, στην εν Χριστώ ζωή. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που μέσα από αυτά τα προβλήματα γνώρισαν την παρουσία και την χάρη του αληθινού Θεού και έτσι μεταμορφώθηκε ολόκληρη η ζωή τους και έσωσαν την ψυχή τους. Σημαντικό ρόλο σ’ αυτή την αίσια κατάληξη έχει ένας πεπειραμένος πνευματικός πατέρας, που θα καθοδηγήσει σαν καλός θεραπευτής εκείνους που έχουν προσβληθεί από δαιμονικά αίτια, όπως ακριβώς για κάθε πάθηση του σώματος υπάρχει ειδικός γιατρός που θα ορίσει την κατάλληλη θεραπεία και όποιος υποφέρει ψάχνει να βρει τον καλύτερο για την περίπτωσή του.
Πηγή άρθρου: poimin.gr
|
MEDIA
DIGITAL MEDIA STUDIO