|
Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη 15/5/2016
Η Εκκλησία είναι χώρος μεταμορφώσεως του ανθρώπου.Από κοράκι τον μεταμορφώνει σε λευκό περιστέρι, από λύκο σε πρόβατο, από αμαρτωλό,ασεβή και βλάσφημο, σε άγιο, από σκοτάδι τον μεταμορφώνει σε φως. Αυτή είναι η αποστολή και ο στόχος της. Η Εκκλησία είναι ουσιαστικά ένας χώρος και τόπος μεταμορφώσεως της ζωής, του χαρακτήρος και της ψυχής του ανθρώπου.
Αυτόν ακριβώς τον σκοπό της Εκκλησίας θέλει και η Ορθοδοξία να μας προβάλλει δυνατά, (να μας «διαφημίζει»θα λέγαμε στη σύγχρονη επικοινωνιακή γλώσσα), στις 6 Αυγούστου κάθε έτους, με τον εορτασμό της «Μεταμορφώσεως του Χριστού». Αναφέρω το γεγονός εντός εισαγωγικών, όπως βλέπετε, διότι στην πραγματικότητα ο Χριστός δεν μεταμορφώθηκε ποτέ!
Θα μου προβάλλετε αντιλογία και ήδη την ακούω! Θα μου πείτε, μα, Γέροντά μου, δεν λέγει το Ευαγγέλιο ότι ο Κύριος μεταμορφώθηκε ενώπιον των μαθητών Του; Το Ευαγγέλιο δεν αναφέρει ότι το πρόσωπό Του έλαμψε ξαφνικά ως ο ήλιος και τα ρούχα Του έγιναν λευκά σαν το Φως (Ματθ. Κεφ.12,2);Πώς εσείς, Γέροντας και Θεολόγος, λέτε ότι ο Κύριος δεν μεταμορφώθηκε ποτέ;
Η αγία μας Εκκλησία αυτό διδάσκει, αδελφοί μου. Ότι ο Κύριος δεν μεταμορφώθηκε, αλλά αυτοί που άρχισαν να μεταμορφώνονται, ν’ αλλάζουν και είδαν την δόξα Αυτού «καθώς ηδύναντο», όπως και όσο δηλαδή μπόρεσαν να την δουν, ήταν οι μαθητές Του.
Ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός,είναι παντού και πάντα ο ίδιος Θεός, ο Δημιουργός του κόσμου, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο ποιητής των ορατών και αοράτων. Αυτό ακριβώς εννοούμε,όταν λέμε ή γράφουμε ότι ο Χριστός είναι ο μόνος Αληθινός Θεός. Είναι δυνατόν, λοιπόν,ο Αληθινός Θεός, που είναι Φως, να μη λάμπει έστω και για μικρό χρονικό διάστημα;
Ο Χριστός είτε ως βρέφος στο σπήλαιο, είτε ως νέος στη Ναζαρέτ,είτε ως άνδρας στην Καπερναούμ και στα Ιεροσόλυμα, έλαμπε και συνεχίζει να λάμπει όλος μέσα στο φως. Εμείς, από την πλευρά μας, είμαστε αυτοί που δεν έχουμε καθαρίσει τα μάτια της ψυχής μας και δεν Τον βλέπουμε. Όπως ο τυφλός δεν θα δει ποτέ τον ήλιο και το φως που αυτός εκπέμπει, έτσι και εμείς, ως τυφλοί, αν δεν θεραπευτούμε εντός του «θεραπευτηρίου των ψυχών», όπως χαρακτηριστικά ονομάσαμε σε προηγούμενα άρθρα μας την Εκκλησία, δε θα δούμε ποτέ το φως που είναι ο Χριστός. Εντός αυτού του θεραπευτηρίου, δηλαδή του νοσοκομείου, ο Χριστός ως ιατρός έχοντας τους συνεργούς Του που υπηρετούν στο θεραπευτήριό Του, «καθαρίζει» τους οφθαλμούς της ψυχής μας, ώστε να βγούμε από το σκοτάδι στο φως. Αυτοί οι συνεργοί του Θεού είναι οι ιερείς, οι οποίοι έχουν αναλάβει έργο καθαριστικό, να μας περάσουν δηλαδή από το στάδιο της καθάρσεως και να μας οδηγήσουν στο στάδιο του φωτισμού της ψυχής μας.
Οι ιερείς του Χριστού έχουν ως κύριο έργο την θεραπεία της ψυχής μας. Ν’ ανοίξουν τα μάτια μας, ώστε να δούμε τη δόξα, τη λάμψη και το φως, που εκπέμπει ο Ιησούς. Ο ιερέας δεν έχει ως έργο του να τελεί μόνο κηδείες και μνημόσυνα, όπως τον θέλουν κάποιοι σήμερα. Η αποστολή και το έργο του κληρικού είναι καθαρτικό και καθοδηγητικό. Ο ιερέας είναι ο ποιμήν των ψυχών μας, ο οδοδείκτης που θα μας οδηγήσει από το σκοτάδι στο φως, δηλαδή στη γνώση του Θεού, που θα μας βοηθήσει κατ’ επέκταση να δούμε καθαρά και τον σκοπό της ζωής μας και να αποκτήσουμε σωστή κρίση και διαύγεια για όλα τα πράγματα.Αυτή είναι η πορεία από την κάθαρση προς τον φωτισμό της ψυχής και έπειτα στη θέωση και την αγιότητα. Γι’ αυτό πολύ σωστά τονίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ότι το έργο του ιερέως είναι «πτερώσαι ψυχή, αρπάσαι κόσμο και δούναι Θεώ».
Επομένως, αδελφέ μου, εσύ και εγώ είμαστε οι τυφλοί, όπως ακριβώς «τυφλοί» ήταν και οι μαθητές του Κυρίου μας, τις ψυχές των οποίων καθάρισε ο ίδιος ο Κύριος και έτσι διανοίχθησαν τα μάτια τους και είδαν την Αλήθεια. Είδαν και κατάλαβαν αυτό που ο Ιησούς κήρυττε, «Εγώ ειμί το Φως του κόσμου». Γι’ αυτό, λοιπόν, σωστά μας διδάσκει η Εκκλησία μας ότι ο Χριστός δεν μεταμορφώθηκε ποτέ, αλλά οι μαθητές του Ιησού ήταν εκείνοι που μεταμορφώθηκαν,καθάρθηκαν, όπως λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα, και είδαν τον Χριστό, το παντοτινό και αιώνιο Φως.
Ιδού λοιπόν, γιατί η Εκκλησία είναι ο χώρος μεταμορφώσεως και το θεραπευτήριο της ψυχής μας. Όσο δεν βλέπουμε τον Ιησού λουσμένο μέσα στο φως, αυτό μαρτυρεί την ασθένεια των οφθαλμών της ψυχής μας και ότι ακόμη δεν γευθήκαμε την «Πρώτη Ανάσταση» και ζούμε, δυστυχώς, ακόμη ως νεκροί μέσα στο σκοτάδι.
Αυτό, όμως, μαρτυρεί και μία ακόμα αλήθεια. Ότι δεν πορευόμαστε προς το Φως. Καταδεικνύει, ότι δεν έχουμε ακόμα προχωρήσει και δεν έχουμε ολοκληρώσει το στάδιο της καθάρσεώς μας. Και ταπεινά ερωτώ: Πότε, αδελφοί μου, θα το πετύχουμε αυτό; Πότε θα φθάσουμε στη θέωση; Αν δεν φτάσαμε ακόμη, ενώ τα μαλλιά μας άσπρισαν και πλησιάζουμε στο τέλος της ζωής μας, πότε θα βιώσουμε τον φωτισμό και τη θέωση; Ο χρόνος μας τελειώνει… Ήδη έπρεπε η ψυχή μας να είναι λευκή σαν τα μαλλιά της κεφαλής μας.Αλλά και εσείς πάλι οι νεότεροι, πότε αναμένετε να φθάσετε στο στάδιο του φωτισμού και της θεώσεως; Είστε σίγουροι ότι έχετε μπροστά σας τον χρόνο δικό σας; Εκεί, νεαροί αδελφοί μου, που είσαστε σήμερα εσείς, ήμουν κι εγώ κάποτε,αλλά εδώ που είμαι, δεν ξέρετε αν θα φθάσετε ποτέ...
Τώρα είναι η ώρα να βγούμε από το σκοτάδι, να καθαρθούμε και να εισέλθουμε στο στάδιο του φωτισμού. Τώρα είναι η ώρα να θεραπεύσουμε την ψυχή μας, να μεταμορφωθούμε, ώστε να δουν τα μάτια μας τον Ιησού να αστράφτει όπως αστράφτει ο ήλιος, όπως Τον είδαν οι μαθητές Του, και όπως Τον είδαν και άλλοι αδελφοί μας εν Χριστώ, που έφθασαν στον φωτισμό και τη θέωση. Τελευταία παραδείγματα ο Γέροντας Πορφύριος και ο Γέροντας Παΐσιος που καθάρθηκαν, φωτίστηκαν και θεώθηκαν, έφθασαν δηλαδή στην αγιότητα.
Γιατί εκείνοι και όχι κι εμείς; Είμαι ευτυχής και δοξάζω τον Θεό, διότι γνώρισα και μίλησα πολλές φορές με τους ανωτέρω γεροντάδες και σημερινούς αγίους της Εκκλησίας μας, αλλά θα είμαι πανευτυχής εάν θα τους μοιάσω κιόλας. Θα είμαι πανευτυχής, εάν και εσύ και εγώ καθαρθούμε, φωτισθούμε και αγιασθούμε από τον Κύριό μας, όπως φωτίσθηκαν και αγιάσθηκαν και όλοι όσοι εισήλθαν στον χώρο της Εκκλησίας, με σκοπό να πορευθούν μια πορεία προς το Φως, μια πορεία προς τη θέωση και την αγιότητα.
Αλλά μόνος μου όλα αυτά δεν μπορώ να τα επιτύχω. Ο θεραπευτής, ο μεταμορφωτής και ιατρός μου είναι ο Χριστός. Θεραπευτήριο και χώρος μεταμορφώσεώς μου είναι η Εκκλησία Του, εντός της οποίας οι άνθρωποι που υπηρετούν, οι ιερείς δηλαδή, θα πρέπει να έχουν βιώσει οι ίδιοι τα στάδια της καθάρσεως και του φωτισμού, ώστε να καθοδηγήσουν και τους λαϊκούς προς τη θέωση. Αν δεν συμβαίνει αυτό, τότε θα ισχύσει εκείνο που είπε ο Ιησούς: «τυφλός, εάν οδηγεί τυφλό, και οι δύο μέσα σε βόθρο θα πέσουν».
Μήπως πρέπει να μας προβληματίσει για ποιο λόγο σήμερα η κοινωνία των ανθρώπων δεν βαδίζει σωστά και περπατά σαν χαμένη, σε λάθος δρόμους και σοκάκια; Μήπως ισχύουν ιδιαίτερα στις ημέρες μας τα παραπάνω λόγια του Κυρίου μας;
Γίνεται κατανοητό πιστεύω το πόσο μεγάλο, σοβαρό και επίπονο είναι το έργο των ποιμένων της Εκκλησίας μας. Εάν εγώ ως κληρικός δεν καθάρθηκα, εάν εγώ δεν βρήκα την οδό που οδηγεί προς το Φως, πώς τολμώ και οδηγώ κι άλλες ψυχές; Προς τα πού τις οδηγώ;
Αδελφοί μου, επί ενός τόσο σοβαρού θέματος, θα πρέπει να επανέλθουμε, διότι έχει να κάνει με τη μεταμόρφωσή μας, με την αλλαγή της ζωής μας, με την πορεία μας προς το φως, με την πορεία προς την ίδια τη σωτηρία μας.
Μήπως τελικά επειδή δεν μεταμορφώθηκα, γι’ αυτό και είμαι στάσιμος πνευματικά; Μήπως γι’ αυτό δεν είδα ακόμη το Φως το αληθινό;Μήπως γι’ αυτό δεν άλλαξα ζωή; Μήπως γι’ αυτό οι φίλοι και οι γείτονες με κατακρίνουν λέγοντας, «κρίμα, είσαι και της Εκκλησίας. Κάνεις μόνο μεγάλους σταυρούς…». Μήπως όλοι αυτοί ανέμεναν να δουν την δική μου «μεταμόρφωση» που τελικά δεν έχει συντελεστεί ακόμη;
Πονώ και θλίβομαι, διότι ενώ στις 6 Αυγούστου πάντα πηγαίνω και συμμετέχω στην εορτή της Μεταμορφώσεως που προβάλλει η Εκκλησία μας, εγώ ποτέ δεν κατανόησα ότι είμαι εγώ αυτός που πρέπει να μεταμορφωθώ, ώστε να ζήσω και να δω την δόξα του Φωτός. Εγώ είμαι αυτός που πρέπει πρώτα να αλλάξω και να γίνω αυτό που είπε ο Ιησούς προς όλους όσους Τον ακολούθησαν: «Υμείς εστέ το Φως του κόσμου…» Κι εγώ τελικά δεν έγινα φως, δεν μεταμορφώθηκα, δεν καθάρθηκα, δεν φωτίστηκα. Εκπέμπω ακόμη σκοτάδι, ζω στο σκοτάδι. Γι’ αυτό και δίκαια οι γνωστοί μου με κατηγορούν λέγοντας: «κρίμα,είσαι και της Εκκλησίας…».
Φωνάζω και ζητώ, λοιπόν,βοήθεια! Στείλε μου, Κύριε, πνευματικούς πατέρες, ιερείς και ποιμένες, που θα οδηγήσουν και εμένα, τον τυφλό, προς το Φως και τη θέωση.
Εύχεσθε και προσεύχεσθε και δι’ εμέ αδελφοί μου. Αμήν.
|
MEDIA
DIGITAL MEDIA STUDIO