|
Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Το μήνυμα των λόγων του Κυρίου: «τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;»
Ο Ευαγγελιστής Μάρκος μάς προσφέρει και σήμερα ένα νέο μήνυμα με την Ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε. Θυμάται ο Μάρκος ως νέος που ήταν τον Απόστολο Πέτρο που πήγαινε στο σπίτι του όπου συναθροίζονταν οι πρώτοι χριστιανοί. Εκεί ο Πέτρος τους μετέφερε αυτούσια τα λόγια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του Σωτήρος μας.
Έτσι, ξεκινώντας με τη φράση «είπεν ο Κύριος», ο Ευαγγελιστής μάς μεταφέρει σήμερα τα εξής σωτήρια λόγια του Κυρίου: «Τι έχει να ωφεληθεί ο άνθρωπος, εάν κάνει δικό του ολόκληρο τον κόσμο, αλλά τελικά χάσει την ψυχή του;».
Αυτό το ερώτημα του Χριστού μας θυμίζει τα σοφά λόγια της Παλαιάς Διαθήκης, «πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον…». Τα πάντα δηλαδή που κάνει ο άνθρωπος είναι μάταια, εάν αυτά δεν μπορούν να περάσουν μέσα από τον τάφο μας. Το ίδιο μήνυμα στέλνει τώρα ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός διαμέσου του Ευαγγελιστή Μάρκου προς ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Τι κρίμα! Τι συμφορά! Δύο χιλιάδες δεκαοκτώ χρόνια χριστιανισμού πέρασαν και ακόμη αδυνατούμε να κατανοήσουμε τα ανωτέρω λόγια του Κυρίου μας και να τα εφαρμόσουμε!!!
Αδελφοί μου απευθύνω ερώτημα προς όλους σας: Είμαστε εμείς χριστιανοί; Εφαρμόζουμε τον λόγο του Κυρίου μας; Ευθέως ερωτώ και ευθέως σάς απαντώ χωρίς άλλες περιστροφές: Δυστυχώς όχι, διότι κατά πλειοψηφία δεν τα εφαρμόζουμε! Είμαστε μια κοινωνία χριστιανών άπληστη. Καθημερινά εργαζόμαστε, όχι για να βγάλουμε τα προς το ζην, που είναι σωστό και λογικό, αλλά για να αποκτήσουμε όλο και περισσότερα αγαθά. Δεν ικανοποιούμαστε με όσα έχουμε και είναι τα πλέον απαραίτητα, αλλά θέλουμε όλο και περισσότερα που τα ανάγουμε σε ανάγκες! Κυνηγούμε λοιπόν τα υλικά αγαθά που δεν περνούν τον τάφο, ούτε μας συνοδεύουν μετά τον θάνατό μας.
Γι’ αυτό έρχεται σήμερα ο Κύριός μας να μάς υπενθυμίσει το αυτονόητο, ότι κι αν ολόκληρη τη γη την κάνουμε δική μας, τίποτε δεν ωφεληθήκαμε, εάν τελικά χάσουμε την ψυχή μας. Καθημερινά αδελφοί μου εργαζόμαστε τουλάχιστον 8 ώρες για την συντήρηση του σώματός μας, της οικογενείας μας και για την απόκτηση περισσότερων υλικών αγαθών, που νομίζουμε ότι μας κάνουν τη ζωή μας πιο άνετη και καλύτερη.
Αλήθεια, για την σωτηρία της αθάνατης ψυχής μας πόσες ώρες την ημέρα εργαζόμαστε; Όπως το σώμα για να επιζήσει αναζητά την τροφή του, κατά τον ίδιο τρόπο και η ψυχή μας αναζητά την δική της τροφή. Ωστόσο, εμείς σπαταλούμε ατέλειωτες ώρες εργασίας για το σώμα μας που είναι θνητό και προσωρινό και ξεχνάμε την ψυχή μας, το αιώνιο είναι μας, που είναι αθάνατο. Πόσο ανόητοι είμαστε! Αφήνουμε τα χρόνια να φεύγουν χωρίς να εργασθούμε κοπιαστικά για την σωτηρία της ψυχής μας. Αντίθετα για το σώμα μας, δουλέψαμε κοπιαστικά, σκληρά, ιδρώσαμε, πολλοί από εμάς ίσως και να αρρώστησαν, διότι οι συνθήκες εργασίας τους ήταν απαράδεκτες.
Έρχεται σήμερα λοιπόν ο Χριστός μας και μας ερωτά: «Για την ψυχή σου άνθρωπε τι έκανες; Πόσες ώρες εργάστηκες; Η ψυχή σου ποιες αρετές απέκτησε και ποια πάθη της θεράπευσε τα χρόνια που έζησες επί της γης; Η ψυχή σου πέρασε το στάδιο της καθάρσεως; Εισήλθε στην κατάσταση του φωτισμού, ώστε τώρα να δεχθεί την θέωση και να εισέλθει στην Βασιλεία των Ουρανών;». Τι έκανες άνθρωπε που σε άφησα να ζήσεις τόσα χρόνια επί της γης;
Φρικτό είναι να αντιλαμβάνεται κανείς ότι αδιαφορήσαμε!!! Είναι οδυνηρό να συνειδητοποιούμε ότι ως χριστιανοί δεν ακούσαμε την φωνή του Χριστού μας που λέγει: «πρόσεχε άνθρωπε, διότι κι αν αποκτήσεις όλα τα υλικά αυτού του κόσμου, ακόμη κι αν κερδίσεις τον κόσμο όλο, τίποτε δεν έχεις ωφεληθεί αν χάσεις την ψυχή σου».
Σε ανθρώπους απίστους και αθέους είναι κατανοητό να αδιαφορούν, γιατί πλανώνται, έχοντας άγνοια Θεού και οδηγούνται στην απώλεια, καθώς δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού και της αιώνιας ψυχής τους.
Όσοι όμως πιστεύουμε στον Χριστό, πώς αμελήσαμε και δεν εργαστήκαμε για την σωτηρία της ψυχής μας; Πώς εργαστήκαμε κι εμείς σαν τους απίστους και αθέους μόνο για την ύλη και το σώμα; Τι απολογία θα δώσουμε στον Χριστό μας;
Αγαπητοί μου αδελφοί. Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι περίοδος μετάνοιας και εσωτερικής έρευνας της ψυχής μας, είναι περισυλλογή πνευματική. Όσοι από εμάς αμελήσαμε και δεν εργαστήκαμε ώρες πολλές για την σωτηρία της, μας δίδει ο Κύριός μας την περίοδο αυτή, μια ακόμη ευκαιρία για μετάνοια και αλλαγή ζωής. Ας αρπάξουμε αυτή την ευκαιρία. Ας ξεκινήσουμε έστω και τώρα να εργαζόμαστε για την σωτηρία της ψυχής μας. Ίσως ο Κύριος μας δώσει λίγο χρόνο ως φιλάνθρωπος, διότι μας αγαπά και θέλει την σωτηρία μας.
Αδελφοί μου, η σημερινή Ευαγγελική περικοπή μας τονίζει: «Άνθρωπε, μια μεγάλη αμαρτία που διαπράττεις καθημερινά είναι η αμέλειά σου για την σωτηρία της ψυχής σου και η προσκόλληση σου στο να αποκτήσεις γήινα αγαθά. Αυτό έκανε εξάλλου και ο Παράλυτος της Ευαγγελικής περικοπής που ακούσαμε την προηγούμενη Κυριακή. Γι’ αυτό και ήταν άρρωστος. Ο Κύριος όμως τον συγχώρησε κι έτσι θεραπεύθηκε. Φρόντισε να εργασθείς κι εσύ όχι μόνο για το σώμα σου, αλλά και για την σωτηρία της ψυχής σου, όσο τα μάτια σου είναι ακόμα ανοικτά. Αμήν.
|
MEDIA
DIGITAL MEDIA STUDIO