Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Το μήνυμα του πλουσίου νεανίσκου.
Πόσοι νέοι τηρούν σήμερα τις εντολές του Θεού;
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Σήμερα ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας ομιλεί πάλι για έναν πλούσιο, ο οποίος ενώ ήταν κοντά στον Θεό, εντούτοις έχασε τη Βασιλεία των Ουρανών, επειδή δεν μπόρεσε να αποχωριστεί τον πλούτο που ο ίδιος είχε δημιουργήσει. Φρικτό ακόμη και να το σκεφθεί κανείς! Να χάνω τον Παράδεισο γιατί δεν αποχωρίζομαι τα υλικά αγαθά!
Ας μη μείνουμε όμως στον πλούτο του ανθρώπου αυτού. Ας ασχοληθούμε με την απάντηση που έδωσε στον Ιησού Χριστό, όταν ο Κύριος τον ρώτησε εάν εφαρμόζει τις εντολές του Θεού. Η απάντηση του πλούσιου νεανίσκου ήταν καταφατική. Χωρίς δυσκολία ο νέος αυτός απαντά στον Κύριό μας λέγοντας, ναι Κύριε, όλες τις εντολές ετήρησα, από μικρός έως και σήμερα.
Το ακούτε αυτό αδελφοί μου, ετήρησε όλες τις εντολές του Θεού εκ νεότητός του. Ποιες όμως εντολές ετήρησε; Τις καταγράφει μία μία ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Δεν μοίχευσε, δεν πόρνευσε, δεν σκότωσε, δεν έκλεψε, δεν ορκίστηκε, δεν είπε ψέματα και ετίμησε την μητέρα του και τον πατέρα του. Αλήθεια, πόσοι γονείς από εμάς θα επιθυμούσαν να είχαν τέτοια παιδιά; Υπάρχουν όμως σήμερα τέτοια παιδιά και τέτοιοι νέοι, που εφαρμόζουν όλες τις εντολές του Θεού και ερωτούν μάλιστα τι επιπλέον πρέπει να κάνουν στη ζωή τους για να κερδίσουν την αιώνια ζωή και την Βασιλεία των Ουρανών;
Η Ελλάδα παλαιότερα έδωσε πολλούς τέτοιους λαμπρούς νέους και νεάνιδες στον Χριστό και στην Εκκλησία Του. Παλαιότερα, δηλαδή τότε που οι καρδιές των Ελλήνων είχαν γραμμένα με χρυσά γράμματα μέσα στις καρδιές τους δύο λέξεις, τον Χριστό και την Ελλάδα. Τότε που οι νέοι αυτοί ήταν έτοιμοι να αγωνιστούν και να θυσιαστούν για του Χριστού την Πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία. Τότε που και όλοι οι Έλληνες διατηρούσαν ακόμα ιδανικά υψηλά και άγια και πέθαιναν γι’ αυτά!
Σήμερα όμως τι γίνεται; Υπάρχουν νέοι και νέες με υψηλά ιδανικά, νέοι που η καρδιά τους συγκινείται ακούγοντας το όνομα Χριστός, Εκκλησία και Ελλάδα; Όχι, αδελφοί μου δεν υπάρχουν παρά μόνο ελάχιστοι.
Αδελφοί μου, εάν το 1453 οι Τούρκοι άλωσαν την Κωνσταντινούπολη και βεβήλωσαν τα άγια των αγίων μας, τον 20ό αιώνα οι άθεοι Ευρωπαίοι δυστυχώς άλωσαν τις καρδιές των νέων μας. Εισήλθαν σε αυτές από τις κερκόπορτες που άνοιξαν οι «διαφωτιστές» και όσοι ασπάστηκαν την ψεύτικη πρόοδο και τα αισχρά ήθη της Δύσεως βεβηλώνοντας τα άγια των αγίων που είναι οι αγνές ψυχές των παιδιών μας. Ποδοπάτησαν και συνέτριψαν ότι ιερό και άγιο υπήρχε μέσα σε αυτές. Δεν σεβάστηκαν οι ασεβείς τίποτε. Ό,τι θύμιζε Χριστό, Ορθοδοξία και Ελλάδα το γκρέμισαν και το εξοβέλισαν μακράν της χώρας μας, για να μεγαλώσουν οι νέες αυτές γενιές χωρίς ιδανικά και χωρίς πατρίδα.
Μόνο οι παλαιότεροι αναγνωρίζουν την φοβερή τραγωδία. Βλέπουν τις νέες γενιές που δεν ζουν πια για τον Χριστό, δεν αγαπούν την Ελλάδα, δεν γνωρίζουν τους ήρωες του ’21 και του ’40. Δεν συγκινούνται πια βλέποντας την αιματοβαμμένη ελληνική σημαία μας, αλλά ούτε τα μάτια τους δακρύζουν ακούγοντας τον εθνικό ύμνο της Ελευθερίας. Η «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» του διαφωτισμού μέσα από τα σχολικά θρανία σκότωσε κάθε ιερό, όσιο και άγιο είχε αυτός ο τόπος. Και όλα αυτά συνέβησαν «ημών κοιμωμένων» ή μάλλον οι περισσότεροι κάναμε πως κοιμόμασταν προς χάρη δυστυχώς κάποιων εκατομμυρίων ευρώ που πρόσφεραν τα ευρωπαϊκά πακέτα «Ντελόρ». Τώρα πλέον η φτωχή πατρίδα μας θρηνεί πάνω στα ερείπια που δημιούργησε η προδοσία των τριάκοντα αργυρίων.
Πώς λοιπόν, αδελφοί μου, σε αυτή την γενεά την πόρνη και μοιχαλίδα είναι δυνατόν να αναδειχθούν στρατιές νέων που εφαρμόζουν τις εντολές του Θεού;
Πάει, το ποτάμι έφυγε και δεν γυρίζει πίσω, θριαμβολογούν οι εθνομηδενιστές και οι εχθροί της Εκκλησίας. Αλλά εμείς αδελφοί μου είμαστε βέβαιοι ότι αν ζητήσουμε εν μετανοία και με δάκρυα στα μάτια το έλεος του Χριστού μας, τότε θα γίνει το θαύμα. Διότι όλα είναι στα χέρια του Θεού μας. Με τα λόγια που έκλεισε η σημερινή ευαγγελική περικοπή, έτσι απαντούμε κι εμείς σε όσους χαίρονται νομίζοντας ότι θα εξαφανίσουν τον Χριστό, την Εκκλησία και την Ελλάδα. «Μη χαίρεσθε, διότι τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά εστί παρά τω Θεώ». Αμήν.
|