Το μήνυμα της Κυριακής της Τυροφάγου 10-3-2019

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ Ή ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ 10/3/2019

Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αγαπητοί μου αδελφοί, σήμερα οι πιστοί δεν τρώγουν κρέας, τρώγουν κυρίως τυροκομικά προϊόντα μόνο, γι’ αυτό και ονομάζεται Κυριακή της Τυροφάγου. Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρεται και πάλι στην υποκρισία. Στο πάθος αυτό που έγινε η αιτία ώστε ο Φαρισαίος και ο μεγάλος αδελφός του Ασώτου να χάσουν τελικά την ψυχή τους. Το ίδιο θα συμβεί κατά την κρίση και με όλους τους υποκριτές, όπως ακούσαμε να διδάσκει ο Χριστός στην ευαγγελική περικοπή της προηγούμενης Κυριακής. Σήμερα το Ευαγγέλιο καυτηριάζει και πάλι αυτή την υποκρισία, με αφορμή την περίοδο της νηστείας που αρχίζει από αύριο Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου.

Γιατί όμως ο Ευαγγελιστής Ματθαίος επιμένει τόσο πολύ στο θέμα της υποκρισίας; Διότι, αδελφοί μου, η κοινωνία μας τότε και σήμερα ήταν και συνεχίζει να είναι μια κοινωνία υποκριτών. Σε όλους τους χώρους εισέρχεται και κυριαρχεί η υποκρισία, μολονότι ο Χριστός μάς κάλεσε να είμαστε ειλικρινείς. Το ναι που λέμε, να είναι ναι και το όχι, να είναι όχι. Εμείς τουναντίον υποκρινόμεθα σχεδόν όλοι ενώπιον των άλλων. Βλέπουμε ότι και από τα χρόνια του Χριστού βασίλευε η υποκρισία όχι μόνο μέσα στα παλάτια, τα σπίτια, τους χώρους εργασίας, αλλά ακόμη και μέσα στο χώρο της Εκκλησίας.

Σήμερα εμείς οι πιστοί, αν τολμήσουμε μια «πνευματική αξονική τομογραφία» της ψυχής μας, θα βρούμε άραγε ότι οι σχέσεις με τους ανθρώπους που συναναστρεφόμεθα, συγγενείς, φίλους, γνωστούς, είναι ειλικρινείς και αληθινές; Φυσικά όχι, ο «πνευματικός αξονικός τομογράφος» θα καταγράψει την αλήθεια: Η υποκρισία βασιλεύει. Γιατί όμως βασιλεύει η υποκρισία και τίνος παιδί είναι; Οι άγιοι της πίστεώς μας, μας λέγουν ότι ο Κύριός μας πολέμησε σκληρά την υποκρισία, διότι είναι γέννημα της άσπλαχνης και χωρίς αγάπη καρδιάς.

Η αγαπώσα και ευσπλαχνική καρδιά ποτέ δεν υποκρίνεται. Δεν την αγγίζει η υποκρισία, διότι αγαπά, προσφέρει και υπηρετεί τον συνάνθρωπό της χωρίς προσωπικό συμφέρον, χωρίς να ζητά ως κέρδος κάποιο υλικό ή πνευματικό αντάλλαγμα. Η αγαπώσα καρδία τιμά και δοξάζει τον Θεό, θυσιάζεται για το θέλημά Του, πονά ειλικρινά τον συνάνθρωπό της, γι’ αυτό δεν μένει σε λόγους μόνο, αλλά μεταποιεί την αγάπη της σε έργα.

Αντιθέτως η καρδιά που υποκρίνεται, προσποιείται μεν ότι αγαπά, υπόσχεται πολλά, λέγει μόνον ωραίους λόγους, αλλά τίποτα δεν κάνει για να απαλύνει το πόνο, τη φτώχεια ή το οποιοδήποτε πρόβλημα έχει ο πλησίον της. Ενίοτε φορά τη μάσκα του καλού και αγαθού, του απονήρευτου, του ανθρώπου της αγάπης και του Θεού, του ηθικού και ευαίσθητου, αλλά όταν έλθει η ώρα να δείξει αυτή την αγάπη, τότε εκμεταλλεύεται τον άλλο ή στην ανάγκη του αναχωρεί με μια καλή δικαιολογία από κοντά του και τον αφήνει μόνο και προδομένο. Από τέτοια φαινόμενα γέμισε πλέον η πολιτική ζωή, η τηλεόραση, αλλά και η ίδια η ψυχή μας.

Πολλές φορές ακούμε αυτούς τους υποκριτές να λέγουν: «έκανα ό,τι μπορούσα…» ενώ τίποτα δεν έκαναν. Αδελφοί μου, γιατί αυτή η υποκριτική συμπεριφορά; Αν αυτός που ζητούσε την βοήθειά μας ήταν το παιδί μας, θα προσπιούμασταν ότι προσπαθήσαμε ή θα κάναμε τα πάντα; Θα θυσιάζαμε ακόμη και την ζωή μας αν ήταν ανάγκη να σωθεί και να επιβιώσει το σπλάχνο μας; Και βέβαια ναι. Ποιο το κίνητρο της καρδιάς μας; Η αγάπη προς το παιδί μας που είναι σπλάχνο από τα σπλάχνα μας. Ποιος είναι επομένως ο λόγος που δεν θυσιάζουμε τα πάντα για τους άλλους συνανθρώπους μας, ενώ υποκρινόμεθα ότι τους συμπονούμε; Η έλλειψη αγάπης. Σωστά λοιπόν καταδεικνύουν οι άγιοι ότι η σκληροκαρδία μας γεννά την υποκρισία και το «θέατρο» του παραλόγου που ζούμε και βλέπουμε καθημερινά μέσα στην κοινωνία μας.

Επομένως, αδελφοί μου, αν δεν αποκτήσουμε αδιάκριτη αγάπη και ειλικρινή ευσπλαχνία προς όλους τους συνανθρώπους μας, ας το γνωρίζουμε ότι Παράδεισο δεν θα δούμε. Αυτό ακριβώς τονίζεται και στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, διότι όπως προείπαμε ο Φαρισαίος και ο μεγάλος αδελφός του Ασώτου κολάσθηκαν λόγω της υποκρισίας της άσπλαχνης και ανελέητης καρδιάς τους.

Πόσο δίκαιο έχει ο Παύλος που φωνάζει ότι τρία πράγματα μας έμειναν επάνω στη γη, «η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη, αλλά μεγαλύτερη αρετή πάντων είναι η αγάπη». Αυτή την αγάπη ας αποκτήσουμε κι εμείς και τότε να είμαστε βέβαιοι ότι και θα βρούμε μεγάλο θησαυρό στους ουρανούς, όπου εκεί δεν μπορεί κανένας κλέφτης να μας τον κλέψει, αλλά ούτε και η σήψη να τον καταστρέψει και να τον αφανίσει.

Αδελφοί μου, μείζων πάντων η αγάπη εστί. Ας γεμίσουμε με αυτήν την καρδιά μας, και θησαυρούς θα βρούμε στην Βασιλεία του Θεού μας. Αμήν.

[ Πίσω ]