Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αγαπητοί μου αδελφοί, σήμερα η Εκκλησία εορτάζει την μνήμη των δώδεκα μαθητών του Κυρίου μας. Τους ονομάζει Αποστόλους, διότι τους απέστειλε να κηρύξουν σε όλη την οικουμένη το Ευαγγέλιο της Βασιλείας τον Ουρανών, δίνοντάς τους επιπλέον εξουσία πάνω στα ακάθαρτα πνεύματα, ώστε να βγάζουν δαιμόνια και να θεραπεύουν κάθε ασθένεια.

Αυτούς τους δώδεκα Αποστόλους οφείλουμε να τιμούμε ως φωστήρες του κόσμου, κήρυκες της ευσέβειας και θεμελιωτές της Εκκλησιαστικής ευταξίας. Θα αναφέρουμε τα ονόματά τους, ένα ένα ξεχωριστά, διότι δυστυχώς πολλοί από τους χριστιανούς μας δεν τα γνωρίζουν. Γνωρίζουν μεν τόσες άλλες πληροφορίες, τόσα ονόματα πολιτικών, ηθοποιών, ποδοσφαιριστών και άλλων αθλητών και καλλιτεχνών, που ίσως να μην τους είναι χρήσιμα σε τίποτα, τα ονόματα όμως των δώδεκα Αποστόλων Του Κυρίου μας, οι οποίοι κήρυξαν την αληθινή πίστη που μας σώζει, δυστυχώς  δεν τα γνωρίζουν.

Πρώτος λοιπόν των Αποστόλων είναι ο κορυφαίος Σίμωνας, που ονομάστηκε Πέτρος από τον ίδιο τον Κύριο, διότι πρώτος ομολόγησε την πίστη στον Χριστό, επάνω στην οποία οικοδομήθηκε η Εκκλησία Του.

Δεύτερος Απόστολος του Κυρίου μας είναι ο Πρωτόκλητος Ανδρέας, αδελφός του Πέτρου.

Τρίτος είναι ο Ιάκωβος, ο γιος του Ζεβεδαίου, ένας από τους αγαπημένους μαθητές Του Χριστού, και ακολουθεί τέταρτος ο αδελφός του, ο Ιωάννης, ο πλέον αγαπημένος μαθητής του Κυρίου.

Πέμπτος είναι ο Φίλιππος, που κατάγεται από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, συμπατριώτης του Ανδρέα και του Πέτρου.

Έκτος είναι ο Ναθαναήλ, που οδηγήθηκε στον Χριστό από τον φίλο του Φίλιππο. Ονομάζεται ο Ναθαναήλ και Βαρθολομαίος, βαρ σημαίνει γιος, δηλαδή ήταν ο γιος του Θολομαίου.

Έβδομος είναι ο Θωμάς, ο λεγόμενος Δίδυμος, ο γνωστός για την δυσπιστία του.

Όγδοος είναι ο Ματθαίος ο τελώνης, που έγινε Ευαγγελιστής και ένατος ο αδελφός του Ιάκωβος. Είχαν και οι δύο πατέρα τον Αλφαίο.

Δέκατος είναι ο Ιούδας ο Θαδδαίος, που ονομάζεται και Λεββαίος, που σημαίνει γενναίος.

Ενδέκατος είναι ο Σίμων ο Ζηλωτής, που κατάγεται από την Κανά της Γαλιλαίας και γι’ αυτό λέγεται και Κανανίτης, και δωδέκατος είναι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο οποίος και πρόδωσε τον Κύριο.

Αυτούς λοιπόν τους δώδεκα διαλέγει ο Ιησούς και τους στέλνει για να κηρύξουν σ’ όλη την οικουμένη το Ευαγγέλιο της Βασιλείας τον Ουρανών. Διαλέγει κυρίως ψαράδες, ταπεινούς και αγράμματους, για να κατατροπώσει τους ισχυρούς και σοφούς της γης. Διαλέγει τους φτωχούς που δεν φορούν στέμματα στο κεφάλι τους, αλλά έχουν βασιλικές καρδιές, για να ντροπιάσουν τους βασιλιάδες και πλούσιους της γης.

Θα μπορούσε ο Χριστός με την ακατανίκητη δύναμή Του, να’ χε διαλέξει δώδεκα από τους πιο δυνατούς ηγεμόνες του κόσμου, και να τους κάνει Αποστόλους Του. Θα μπορούσε έτσι σε μια στιγμή να γίνει γνωστός σε όλο τον κόσμο και με ένα αυτοκρατορικό διάταγμα να μετατραπούν όλοι οι ειδωλολατρικοί ναοί σε χριστιανικούς. Θα μπορούσε ο Χριστός χωρίς να υποφέρει και να σταυρωθεί, να κυβερνήσει σε ολόκληρο τον κόσμο με αντιπροσώπους Του, τους δώδεκα υποτελείς βασιλιάδες Του. Σκεφτείτε τελικά πόσα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν γίνει με ένα τέτοιο πανίσχυρο Κυβερνήτη και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Τα αποτελέσματα θα ήταν το ίδιο εντυπωσιακά με όσα συνέβησαν σε όλες μαζί τις αυτοκρατορίες, πριν αλλά και μετά το Χριστό. Θα έφταναν όμως και αυτά σε ένα τέλος, μαζί με τους ιδρυτές τους. Πιο γραφικά αναφέρει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, θα ήταν σαν να είχε ξεριζώσει κάποιος γίγαντας μια πανύψηλη βελανιδιά από ένα δάσος και την είχε ξαναφυτέψει σε μια πεδιάδα. Όσο διάστημα ο γίγαντας στεκόταν δίπλα στο δέντρο και το κρατούσε όρθιο με το δυνατό του χέρι, η βελανιδιά θα στεκόταν όρθια. Μόλις απομακρυνόταν ο γίγαντας όμως, ο άνεμος θα την ξερίζωνε και θα την έριχνε κάτω.

 Οι άνθρωποι θα μαζεύονταν γύρω από την πεσμένη δρυ και θα θαύμαζαν πώς ένα τόσο δυνατό δέντρο έπεσε με το πρώτο φύσημα του ανέμου, ενώ οι αργοανάπτυκτες φουντουκιές δίπλα της αντιστέκονταν στον άνεμο και παρέμεναν όρθιες. Οι άνθρωποι θα κουνούσαν το κεφάλι τους και θα έλεγαν : «Είναι αλήθεια πως οι χαμηλές φουντουκιές φυτεύονται με σπόρο κι αναπτύσσονται αργά. Ωστόσο, αντιστέκονται σθεναρά στον άνεμο και αντέχουν περισσότερο από την πανύψηλη δρυ που την μεταφύτεψε ένας γίγαντας κι έπειτα την εγκατέλειψε». Όσο πιο βαθιά βρίσκονται στο έδαφος οι ρίζες του δέντρου, τόσο πιο δυνατό και πιο ανθεκτικό θα γίνει.

Πόσο σοφό ήταν το να ξεκινήσει από χαμηλά ο Κύριος κι όχι από την κορυφή!  Πόσο σοφό ήταν ν’ αρχίσει την οικοδομή της Βασιλείας του όχι με βασιλείς, αλλά με ψαράδες!

Το δέντρο του Χριστού, που είναι η Εκκλησία Του, φυτεύτηκε από τον Ίδιο, εξακολουθεί να ανθίζει έως και σήμερα, παράγει γλυκούς καρπούς για όλους εμάς που πεινάμε για δικαιοσύνη και για την αγάπη Του.

Ο Ιησούς Χριστός κάλεσε πριν δύο χιλιάδες χρόνια τους δώδεκα μαθητές και αμέσως άφησαν τα δίκτυα και τις δουλειές τους και Τον ακολούθησαν. Ας ακούσουμε και εμείς την γλυκειά φωνή του Ιησού. Μας καλεί σήμερα, τώρα, να απαρνηθούμε τις μικροπρέπειες και τις αμαρτωλές συνήθειές μας. Μην διστάσουμε. Ας μιμηθούμε και εμείς στην υπακοή και στην εμπιστοσύνη τους στον Κύριο, τους δώδεκα απλούς, ταπεινούς ψαράδες της Γαλιλαίας. Έτσι θα κληρονομήσουμε με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας την αιώνια βασιλεία Του. Αμήν.