Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Σήμερα ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς παρουσιάζει έναν γονιό που έχει ένα παιδί δαιμονισμένο και παρακαλεί τους μαθητές του Χριστού να το θεραπεύσουν, αλλά αυτοί αδυνατούν. Μα πού είναι ο Ιησούς; Δεν βρίσκεται μαζί τους; Όχι, διότι ο Κύριος έχει ανέβει με τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο επάνω στο όρος Θαβώρ, όπου αυτοί οι τρεις μαθητές θα δουν την δόξα του Ιησού καθώς δύνανται, όσο δηλαδή ανθρωπίνως μπορούν.

Στους πρόποδες του όρους Θαβώρ αναμένουν οι άλλοι εννέα μαθητές, που άφησε κάτω ο Κύριος. Γιατί τους άφησε και πήρε μόνο τρεις μαζί του; Διότι ανάμεσά τους ήταν και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. Το γεγονός αυτό της Μεταμορφώσεως λαμβάνει χώρα σαράντα ημέρες περίπου πριν την Σταύρωση του Χριστού. Ο Κύριος γνώριζε ότι ο Ιούδας θα είναι εκείνος που θα Τον προδώσει, οπότε δεν του επέτρεψε να δει την δόξα Του ανερχόμενος στο όρος Θαβώρ. Ωστόσο, για να μην το καταλάβει ο Ιούδας και για να μην τον εκθέσει ως ανάξιο, άφησε και τους άλλους μαθητές στους πρόποδες του όρους.

Έτσι εξελίσσονται τα γεγονότα. Αυτούς τους μαθητές πλησιάζει τώρα ο πονεμένος γονιός για να θεραπεύσουν το δαιμονισμένο παιδί του. Αλλά άδικα προσπαθούν. Η απιστία τους γίνεται εμπόδιο στο να ενεργήσει η Χάρις του Αγίου Πνεύματος και να θεραπεύσει το παιδί. Εκείνη την ώρα καταφθάνει και ο Ιησούς από το όρος Θαβώρ. Τότε ο πατέρας γονατιστός του λέγει τι έχει συμβεί και τον παρακαλεί να εκβάλει το δαιμόνιο μέσα από το παιδί του, το οποίο άλλοτε πέφτει μέσα στη φωτιά για να καεί και άλλοτε στο νερό για να πνιγεί.

Ο Κύριος όμως, βλέποντας την πίστη του πατέρα, θεραπεύει το παιδί και στρέφεται προς τους Αποστόλους αποκαλώντας τους «γενεά άπιστη και διεστραμμένη». Στην ερώτηση δε των μαθητών, γιατί δεν μπόρεσαν να βγάλουν αυτοί το δαιμόνιο, τους απαντά ότι αυτό συνέβη εξαιτίας της απιστίας τους και διότι οι δαίμονες φεύγουν μόνο με προσευχή και νηστεία. Πόσα και πόσα μηνύματα έχει να μας διδάξει η σημερινή ευαγγελική περικοπή!

Πρώτον μας διδάσκει ότι δεν αναφέρουμε πνευματικά θέματα σε όσους είναι αρνητές και αντίθετοι της πίστεώς μας, όπως ο Κύριος δεν άφησε τον Ιούδα να πληροφορηθεί τα της δόξης Του. Θέλει λοιπόν διάκριση το πότε και σε ποιους πρέπει να ομιλούμε περί του Θεού και της πίστεώς μας.

Δεύτερον, στο δαιμονισμένο παιδί εικονίζεται η σημερινή μας κοινωνία, που έχει κυριαρχηθεί υπό των δαιμόνων και οδηγείται στην καταστροφή. Τρίτον, διδασκόμαστε ότι η σωτηρία της οικογένειας ή της κοινωνίας μας θα έλθει, εάν εμείς οι γονείς και οι παλαιότεροι πέσουμε στα γόνατα και μετά δακρύων παρακαλέσουμε τον Κύριό μας να εκδιώξει τους δαίμονες που έχουν εισέλθει στην νέα γενεά και την οδηγούν στην καταστροφή της. Τέταρτον, εμείς οι κληρικοί μαθαίνουμε ότι πρέπει να αυξήσουμε την πίστη μας στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, για να μην ακούσουμε κι εμείς το «ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη, έως πότε θα σας ανέχομαι;» Πέμπτον, είναι ανάγκη να κατανοήσουμε ότι το κακό και οι δαίμονες δεν εξορκίζονται μόνο με λόγια, αλλά με πραγματική προσευχή και αληθινή νηστεία.

Αδελφοί μου,

Κάθε Ευαγγελική περικοπή δεν είναι τυχαία τοποθετημένη προς ανάγνωση από την Εκκλησία μας. Βλέπουμε ότι την πρώτη Κυριακή του Αυγούστου μας τονίζει η Εκκλησία ότι αν δεν ζητήσουμε να ανοιχτούν τα μάτια μας με τη δύναμη του Χριστού, δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι μόνο ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός, το φως και η ζωή. Τότε θα συνεχίσουμε να ζούμε στο σκοτάδι και θα μας κυβερνούν πάντοτε άθεοι και αντίχριστοι εκμεταλλευτές, που θα κρατούν συνεχώς την κοινωνία και εμάς τους ίδιους στο σκοτάδι.

Την δεύτερη Κυριακή η Εκκλησία τονίζει ότι ο Ιησούς είναι ο μόνος ζωοποιός Ιατρός μας, που δεν θεραπεύει απλώς αρρώστιες, αλλά ζωογονεί και υγιαίνει τα πάντα. Επίσης είναι ο μόνος που αν Τον κάνουμε αρχηγό τους κράτους, της πολιτείας και της καρδιάς μας, μόνο τότε θα ζήσουμε πλούσια και θα έχουμε και περισσεύματα στην άκρη, όπως έγινε με τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια.

Την τρίτη Κυριακή, μέσα από την Ευαγγελική περικοπή που διαβάζουμε, η Εκκλησία μας εφιστά την προσοχή, εξηγώντας ότι αν δεν βάλουμε τον Χριστό μέσα στην καρδιά μας ως αρχηγό της ζωής μας, τότε κινδυνεύουμε να καταποντισθούμε κάτω από τα μεγάλα προβλήματα της ζωής, που απειλούν να μας πνίξουν, όπως πήγαν να πνίξουν τον Απόστολο Πέτρο τα κύματα της θάλασσας.

Σήμερα, τέταρτη Κυριακή του Αυγούστου μας δείχνει ότι το κράτος ή η κοινωνία ή η οικογένεια που ζει μακριά από τον Χριστό και δεν Τον δέχεται ως αρχηγό της, δαιμονίζεται, πλανάται, χάνει τη λογική και την αυτοκυριαρχία της. Έτσι, οι δαίμονες οδηγούν πλέον την ανθρωπότητα στο πυρ και το ύδωρ, δηλαδή στην καταστροφή.Αδελφοί μου, Τα μηνύματα του Ευαγγελίου είναι μοναδικά, ξεκάθαρα και διαυγή. Ευχόμεθα να προβληματισθούμε, να φωτισθούμε, να υπακούσουμε στη φωνή του Χριστού και της Εκκλησίας και να δεχθούμε τον Κύριό μας ως μόνο οδηγό και αρχηγό της ζωής μας.αμην