Αγαπητοί μου αδελφοί.

Ο Απόστολος Παύλος σε μία επιστολή που έστειλε προς τον μαθητή του Τίτο, τον πρώτο Επίσκοπο της Κρήτης, του αναφέρει ότι όσα διδάσκει είναι αληθινά γι’ αυτό και πρέπει να εμπιστεύεται τα λόγια του, διότι είναι λόγια του Χριστού. Πρέπει δε την διδασκαλία αυτή να την διδάξει στους χριστιανούς του, για να την εφαρμόσουν στην καθημερινή τους ζωή. Διότι μόνο η πίστη στον Χριστό δεν φτάνει, επειδή από μόνη της η πίστη, χωρίς πνευματική και χριστιανική ζωή, δεν σώζει.

Οι χριστιανοί, μας τονίζει ο Απόστολος Παύλος, είναι ανάγκη να αποβάλουμε τον κοσμικό τρόπο ζωής, διαφορετικά η ζωή μας θα είναι όμοια με των αθέων και των ειδολολατρών. Ο Απόστολος επισημαίνει στον Τίτο ότι οι χριστιανοί του πρέπει όχι μόνο να πιστεύουν, αλλά και να πρωτοστατούν με ζήλο στα καλά έργα. Επίσης να αποφεύγουν τις λογομαχίες και τις ανόητες συζητήσεις, διότι όλα αυτά είναι ανώφελα και μάταια και δεν βοηθούν την ψυχή του ανθρώπου να αναπτυχθεί πνευματικά.

 Επιπλέον δεν πρέπει οι χριστιανοί να συναναστρέφονται με αιρετικούς, διότι αυτοί διαστρέφουν τα λόγια του Χριστού. Αν μάλιστα οι χριστιανοί σου, λέγει ο Παύλος στον Τίτο, δεν γνωρίζουν καλά την αλήθεια του Ευαγγελίου, τότε οι αιρετικοί θα τους μπερδέψουν και θα κινδυνέψουν πνευματικά. Γι’ αυτό, αν θέλουν, ας τους δώσουν μόνο λίγες πνευματικές συμβουλές κανά δύο φορές. Αν δουν τότε ότι οι αιρετικοί παραμένουν στην πλάνη τους, ας τους παρατήσουν και ας μην συζητήσουν μαζί τους πλέον, κατανοώντας ότι αυτοί οι άνθρωποι βαδίζουν στο δρόμο της πλάνης και της αιρέσεως και είναι αυτοκατάκριτοι.

Αδελφοί μου.

Αν εκείνα τα χρόνια ο Απόστολος Παύλος αγωνιά για το πώς ζουν, πώς ομιλούν, πώς και με ποιους συναναστρέφονται οι πρώτοι χριστιανοί, αντιλαμβάνεσθε ποια αγωνία θα είχε, εάν ζούσε στις ημέρες μας; Τι θα έγραφε προς όλους εμάς;

Αδελφοί μου

 Συνειδητοποιείτε άραγε πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε στην καθημερινή μας ζωή εμείς, που είμαστε βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος και αναγνωρίζουμε τον Ιησού Χριστό ως τον μόνο αληθινό Θεό; Ο λόγος του Κυρίου μας «Εσείς είστε το φως του Κόσμου», γνωρίζετε τι υποχρεώσεις μας δημιουργεί; Εσείς ως πιστοί και εμείς ως κληρικοί πρέπει να είμαστε φάροι φωτεινοί, που φωτίζουν μέσα στα σκοτάδια του σημερινού αμαρτωλού κόσμου. Η ζωή μας πρέπει σαν λαμπάδα αναμένη να μαρτυρά την οσιότητα και την αγιότητα της ψυχής μας ανάμεσα στους σημερινούς ανθρώπους και αδελφούς μας, που ζουν μακράν του Χριστού. Ως υποδείγματα και πρότυπα βίου πρέπει να στεκόμαστε στη σύγχρονη κοινωνία μας, ώστε πραγματικά να αποτελούμε, όπως μας είπε ο Κύριος, «το φως του κόσμου».

Είμαστε όμως οι σημερινοί χριστιανοί φωτεινά υποδείγματα αληθινών πιστών, που ακολουθούν καθημερινά την οδό που δίδαξε ο Χριστός; Πώς ζούμε εμείς εντός του οίκου μας; Νηστεύουμε τις Τετάρτες, τις Παρασκευές, τις Σαρακοστές; Υπάρχει θυμίαμα καθημερινό και καντήλι αναμένο στο εικονοστάσι του σπιτιού μας; Προσευχόμαστε θερμά το πρωί, το μεσημέρι στο φαγητό μας, το βράδυ πριν πλαγιάσουμε να ξεκουραστούμε από τον κόπο της ημέρας; Υπάρχει μέσα στον οίκο μας η γαλήνη και η ειρήνη του Χριστού; Ή μήπως υπάρχει ταραχή, γκρίνια, ύβρεις και βλασφημίες, που μαρτυρούν ότι δεν βασιλεύει ο Χριστός, αλλά ο αντίδικος και αρχέκακος όφις που εξαπάτησε την Εύα μέσα στον Παράδεισο;

Ζούμε λοιπόν και κινούμεθα εν Πνεύματι Αγίω; Η ζωή μας είναι πνευματική με μετάνοια, συγχώρεση προς πάντας, με αγάπη ακόμα και προς τους εχθρούς μας και τους πολεμίους μας; Εκκλησιαζόμεθα, εξομολογούμεθα με δάκρυα και συντριβή καρδίας; Προσερχόμεθα συχνά στο Άγιο Ποτήριο, την Θεία Κοινωνία, που είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας, η πηγή της ζωής και της αθανασίας;

Αδελφοί μου

Ενώπιον του Χριστού και του Αποστόλου Παύλου, του ιδρυτού της Εκκλησίας της Ελλάδος, θα είμεθα όλοι υπόλογοι κατά την ημέρα της φοβεράς Κρίσεως, εάν δεν τηρήσαμε όσα εκείνος μας δίδαξε και μας ενουθέτησε.

 Η σημερινή επιστολή του Παύλου ας γίνει αφορμή να προβληματισθούμε: Μήπως εγκαταλείψαμε την χριστιανική ζωή και παρόλο που έχουμε πίστη στον Χριστό, ζούμε ωστόσο ως ειδολολάτρες και άθεοι; Έτσι ερμηνεύεται και το γιατί τίποτε δεν έμεινε “όρθιο” σε αυτόν τον τόπο, που άλλοτε είχε την χάρη και την ευλογία του Θεού και μεγαλούργησε. Αν θέλουμε επομένως την ευλογία του Θεού, ας προβληματισθούμε και ας ακολουθήσουμε την φωνή του Παύλου. Γένοιτο.