|
Πανευφρόσυνα και κατανυκτικά εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως του θαυματουργού, στο γυναικείο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίων Νεκταρίου και Φανουρίου στο Τρίκορφο Δωρίδος.
Της λαμπρής πανηγύρεως κατά τη μοναστηριακή τάξη προεξήρχε τόσο στον Εσπερινό όσο και στη Θεία Λειτουργία, ο Σεβ. Μητρπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.κ. Ιερόθεος Βλάχος, κατόπιν προσκλήσεως του Σεβ. Ποιμενάρχου μας Μητροπολίτου Φωκίδος κ. Θεοκτίστου.
Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν και τις δυο ημέρες ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Φωκίδος και Γέροντας του Ιερού Ησυχαστηρίου Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Μουλατσιώτης, ο οποίος άγει τα ονομαστήριά του, καθώς και κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος και άλλων Ιερών Μητροπόλεων.
Αρκετός κόσμος παρευρέθηκε τόσο την παραμονή στον πανηγυρικό Εσπερινό, όσο και ανήμερα στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία, όπου είχαν την τιμή να προσκυνήσουν τεμάχιο ιερού λειψάνου, το κομποσχοίνι και τα γυαλιά του Αγίου Νεκταρίου, κειμήλια που φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Αγίων Νεκταρίου και Φανουρίου Τρικόρφου Φωκίδος.
Μετά το πέρας του Εσπερινού και της Θείας Λειτουργίας προσφέρθηκε μοναστηριακό κέρασμα και παρετέθη τράπεζα στην οποία παρακάθισε και ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου στον λόγο του κατά την Θεία Λειτουργία αναφέρθηκε στον Άγιο Νεκτάριο Επίσκοπο Πενταπόλεως, έναν Ιεράρχη που διαποτιζόταν από την εμπειρική θεολογία της Εκκλησίας μας, όπου μελετούσε τα έργα των πατέρων και ζούσε στην πατερική παράδοση της Εκκλησίας μας. Αναφέρθηκε στους ιερούς πόθους του Αγίου που είχε από μικρή ηλικία, το να γίνει διδάσκαλος, να γίνει θεολόγος και το πιο σημαντικό που επιθυμούσε ο Άγιος Νεκτάριος ήταν να γίνει άγιος, τους οποίους εκπλήρωσε ο Θεός. Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος έκανε αναφορά σε έναν ανεκπλήρωτο πόθο του, ο οποίος δεν πραγματοποιήθηκε όσο ζούσε ο Άγιος και αυτός ο πόθος ήταν να δημιουργήσει μια Θεολογική Σχολή. Αυτός ο πόθος του φαίνεται από μια επιστολή του Αγίου που έστειλε προς την ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Αιγίνης, μοναχή Ξένη.
«Ἤρχισα νὰ σκέπτωμαι, νὰ εὕρω μέρος κατάλληλον καὶ οὐ μακρὰν τῆς Μονῆς ἕως ½ ὥραν, ¾ τῆς ὥρας, ἵνα ἐγείρω μίαν πρὸς τὴν πόλιν Θεολογικὴν Σχολὴν, ἐκ τῆς ὁποίας νὰ ἐξέρχωνται κήρυκες τοὖ θείου λόγου, πλήρεις ζήλου καὶ θείας ἀγάπης, μὲ τελείαναὐταπάρνησιν, ὅπως ἐργασθῶσιν ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας τοὖ Χριστοὖ καὶ προσφέρωσιν ἑαυτοὺς θυσίαν ἐπὶ τοὖ θείου βωμοὖ τῆς ἀγάπης τοὖ Χριστοὖ».
Αυτός ήταν ο πόθος του Αγίου. Και για ποιο λόγο ήθελε να ιδρύσει Θεολογική Σχολή; Διότι ο ίδιος σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών την εποχή εκείνη, γνωρίζοντας ότι η εν λόγω Σχολή από την ίδρυσή της είχε καταρτιστεί επί τη βάσει προτεσταντικών προτύπων, όπου μετέφερε το δυτικό πνεύμα, όλη αυτή τη θεολογία που είναι ξένη προς την πατερική θεολογία. Ταυτόχρονα ο Άγιος μελετούσε και διάβαζε τα κείμενα των Πατέρων και κυρίως διάβαζε τις Οικουμενικές Συνόδους και γνώρισε εκεί την καθαρή θεολογία της Εκκλησίας. Επισκεπτόταν επιπλέον το Άγιο Όρος και είχε επικοινωνία με πατέρες που συνδέονταν με τη λατρεία και την προσευχή. Γνώρισε ασκητές που εξέφραζαν αυτή την αληθινή θεολογία η οποία έρχεται κατευθείαν από τους Προφήτες, τους Αποστόλους και τους Πατέρες δια μέσω των αιώνων.
Έβλεπε αυτή τη διαφορά, τη θεολογία που γνώρισε ο ίδιος και τη θεολογία που διδάχθηκε στο Πανεπιστήμιο και έτσι εξέφρασε την επιθυμία να ιδρύσει μια νέα Θεολογική Σχολή και να δώσει ένα πνεύμα ορθόδοξο και πατερικό και αυτό φαινόταν διότι ήθελε να χτιστεί δίπλα από το μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στην Αίγινα. Γιατί; Διότι μέσα στο μοναστήρι ρέει αυτό το πνεύμα της Ορθοδόξου παραδόσεως με τη δογματική αλήθεια και κυρίως με τη λατρεία της Εκκλησίας και με την προσευχή που γίνεται και στο κελλί αλλά και μέσα στην καρδιά.
Μυστική ζωή στη μυστική γωνιά του ανθρώπου που είναι το βάθος της καρδιάς εκεί που είναι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος, από το βάπτισμα και από το μυστήριο του Χρίσματος εκεί υπάρχει ένας εσωτερικός μυστικός ναός, ένα φυσικό μοναστήρι όπως το λένε οι φιλοκαλικοί Πατέρες. Στο μοναστήρι λοιπόν αυτό αναπτύσσεται αυτή η ησυχαστική παράδοση, ζωή και λατρεία της Εκκλησίας μας και είναι αυτό που είναι η πραγματική θεολογική σχολή. Μια ζωντανή θεολογική σχολή, των προφητών, των Αποστόλων και των Πατέρων δια μέσω των αιώνων. Όχι μια διανοητική σχολή που είναι αποτέλεσμα μελετών απλώς στον εγκέφαλο, αλλά είναι η χαρισματική θεολογία για την οποία κάνουν λόγο οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Ήθελε λοιπόν να ιδρύσει αυτή τη Σχολή δίπλα από το μοναστήρι ώστε οι θεολόγοι να διαβάζουν τα κείμενα των Πατέρων, να πηγαίνουν στο μοναστήρι και να βλέπουν τη ζωή, αυτή τη ζωντανή θεολογία και να καταλαβαίνουν τα κείμενα των Πατέρων, όχι απλώς φιλολογικά και ιστορικά. Να τα ερμηνεύουν από την όλη ζώσα παράδοση της Εκκλησίας μας, μέσα από ζωντανούς οργανισμούς. Μέσα στο μοναστήρι εκπαιδεύονται οι άνθρωποι να φτάνουν από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωσιν.
Ο Άγιος Νεκτάριος λοιπόν είχε ιερό πόθο να χτίσει μια θεολογική σχολή όπως ο ίδιος είπε για να σπουδάζουν τη θεολογία και αφού σπουδάσουν τη θεολογία να γίνουν κήρυκες του Θείου Λόγου πλήρεις ζήλου και Θείας αγάπης με τελεία αυταπάρνηση χωρίς σκοπιμότητες, για να εργασθούν για την Εκκλησία του Χριστού και να προσφέρουν τους εαυτούς τους θυσία επί του βωμού της Θείας αγάπης. Αλλά αυτός ο πόθος του δεν ικανοποιήθηκε όσο ζούσε. Αλλά ο Θεός ο οποίος αγαπά τους ανθρώπους που Τον αγαπούν, όσοι προσφέρουν τον εαυτό τους στο Θεό, τότε ο Θεός είναι φίλος τους και τους ικανοποιεί τα πάντα, κάθε επιθυμία. Όμως εδώ στον Άγιο Νεκτάριο δεν την ικανοποίησε διότι είχε προβλήματα και δυσκολίες από την ίδια την Εκκλησία, τη διοίκηση της Εκκλησίας.
Ο Θεός όμως του ικανοποίησε αυτή την επιθυμία και ιδρύθηκε αυτή η σχολή. Ποια είναι αυτή η θεολογική σχολή του Αγίου Νεκταρίου; Είναι η Ιερά Μονή στην Αίγινα και διδάσκαλος αυτής της θεολογίας είναι ο ίδιος ο Άγιος. Το ευλογημένο και αγιασμένο σώμα του Αγίου Νεκταρίου, τα κείμενα τα οποία έγραψε, αλλά η ίδια η παράδοση που την διασώζουν οι μοναχές από γενιά σε γενιά και εκεί πηγαίνουν άνθρωποι από όλη την οικουμένη για να σπουδάσουν τη θεολογική σχολή, μπαίνουν μέσα με δάκρυα, με πόθο ιερό, με προσευχή και βλέπουν θαύματα, αναγεννήσεις των ψυχών, ιάσεις σωματικών ασθενειών.
Να λοιπόν, που ο Θεός ικανοποίησε τον πόθο του και ίδρυσε αυτή τη ζωντανή θεολογική σχολή. Γιατί κάθε μοναστήρι που ζει μέσα στο Ορθόδοξο ρου της παραδόσεως της Εκκλησίας είναι μια ζωντανή θεολογική σχολή. Και επειδή λειτούργησα σήμερα μέσα σε αυτό το μοναστήρι που εορτάζει, εύχομαι με όλη μου την καρδιά αυτός ο χώρος να αναδειχθεί και να είναι μια ζωντανή θεολογική σχολή που να διδάσκεται το θέλημα του Θεού. Να διδάσκεται πως ο άνθρωπος θα απαλλαγεί από τα πάθη του, πως θα θεραπευθεί. Είναι αυτό που λένε οι κανόνες της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, που λένε ποιο είναι το έργο του πνευματικού πατρός; να οικονομεί σοφός τον άνθρωπο ο οποίος έχει κληθεί να συμμετάσχει στην άνω λαμπροφορεία. Στην Θεία Λειτουργία εν ουρανοίς.
Και ο πατήρ Νεκτάριος που εορτάζει σήμερα να είναι ζωντανός θεολόγος σε αυτή τη σχολή και η γερόντισσα και να διδάσκουν αυτή τη πίστη στο Θεό, τη ζωντανή πίστη. Και να διδάσκουν τον τρόπο που θα απαλλαγούμε από τους δαίμονες και τα πονηρά πνεύματα και τους λογισμούς και το πως θα αποκτήσουμε καθαρή αγάπη. Το πως από την αγάπη η οποία είναι ιδιοτελής να φτάσουμε στην ανιδιοτελή αγάπη. Το εύχομαι με όλη μου την ψυχή.
|
MEDIA
DIGITAL MEDIA STUDIO