Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αδελφοί μου,

Ο Απόστολος Παύλος γράφοντας το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ευρίσκεται δέσμιος υπό των Ρωμαίων ειδωλολατρών μέσα στις φυλακές της Ρώμης, επειδή κήρυττε και δίδασκε το Ευαγγέλιο του Χριστού.

Ομοίως το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρεται σε μία γυναίκα, την οποία ο δαίμονας  την είχε “δέσει” και ήταν συγκύπτουσα επί δέκαοκτώ ολόκληρα χρόνια. Είχε δηλαδη κάποια ασθένεια, εξαιτίας της οποίας αδυνατούσε να σταθεί όρθια, και περπατούσε καμπουριασμένη κοιτάζοντας πάντα τη γη. Αυτή η συγκύπτουσα γυνή, όπως την ονομάζει το Ιερό Ευαγγέλιο, εικονίζει την αυτοκρατορία της Ρώμης, τον κόσμο της ειδωλολατρίας, όπου οι δαίμονες είχαν δέσει τις ψυχές των ανθρώπων για να κοιτάζουν μόνο προς τη γη. Δηλαδή τις ανάγκαζαν να ασχολούνται με τα γήινα πάθη, το εγώ τους, τη σάρκα, τη μέθη, την κακία, τη μαγεία, και να βιώνουν όσα δεινά παράγονται από την επιρροή των δαιμόνων στους ανθρώπους.

 Η ανθρωπότητα, δέσμια υπό των δαιμόνων, αδυνατεί ν’ ανακαλύψει την αλήθεια, να σηκωθεί όρθια και να περπατήσει την ευθεία οδό. Μόνο ο ελευθερωτής Χριστός μπορούσε να το κάνει αυτό και μόνο Εκείνος το πραγματοποίησε. Ελευθέρωσε την συγκύπτουσα γυναίκα από τα δεσμά των δαιμόνων και εκείνη στάθηκε όρθια, και περπάτησε βλέποντας προς τον ουρανό, τον οποίον χρόνια είχε να δει.

 Αυτό ακριβώς αδελφοί μου, μας τονίζει και σήμερα στην προς Εφεσίους επιστολή του ο Απόστολος Παύλος. Ευρίσκεται δέσμιος και φυλακισμένος από τους δαίμονες του ειδωλολατρικού κόσμου της Ρώμης. Μέσα στις φυλακές και στα σκοτεινά μπουντρούμια της αμαρτωλής κοσμοκράτειρας Ρώμης, αλυσοδεμένος ο Παύλος υπό των Ρωμαίων, όπως ήταν δεμένη υπό των δαιμόνων η συγκύπτουσα γυναίκα, γράφει την επιστολή, προς τους αγαπημένους του χριστιανούς της Εφέσου. Τους τονίζει να μην ξεχνούν ότι ήταν δέσμοι και αυτοί κάποτε στους δαίμονες της ειδωλολατρίας, μέχρι που γνώρισαν τον ελευθερωτή των ψυχών τους, των Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Τώρα λοιπόν δεν δικαιολογούνται να ζουν χωρίς αγάπη αναμεταξύ τους. Δεν είναι δυνατόν πλέον να έχουν διχόνοιες, ταραχές, θυμούς, εγωισμούς, διότι αυτά είναι δαιμόνια και πάθη που τα είχαν όσο ζόυσαν στο σκοτεινό κόσμο της ειδωλολατρίας.

Τώρα, προτρέπει ο Παύλος, πρέπει να ζείτε, να περπατάτε και να πολιτεύεσθε αξίως της κλήσεως που δεχτήκατε. Τώρα είστε χριστιανοί και ο χριστιανός ζει έχοντας και βιώνοντας την ταπεινοφροσύνη.  Εγωισμοί δεν υπάρχουν στις καρδιές των χριστιανών που γνώρισαν την αγάπη του αληθινού Θεού, που δέχονται να υποτάσσονται στο θέλημά Του. Τις καρδιές αυτές  ο Χριστός μας τις ελευθέρωσε από τα δαιμονικά πάθη. Είναι λοιπόν δυνατόν να αφήνουμε τους δαίμονες του εγωισμού να δένουν και πάλι τις ψυχές μας με τα ίδια πάθη;

 Προσέξτε, λέει ο Απόστολος, διότι οι ψυχές σας, αν δεθούν ξανά, θα βρεθείτε δέσμιοι των παθών σας και οι δαίμονες θα σας οδηγήσουν στα σκοτεινά μπουντρούμια του Άδη, όπως οδήγησαν οι δαίμονες της Ρώμης εμένα δέσμιο στις φυλακές. Εσείς να φανείτε αντάξιοι του ονόματος του χριστιανού, αντάξιοι της πίστεώς μας και του βαπτίσματος που ελάβατε.

Να παύσετε τους εγωισμούς σας παρακαλώ, να σταματήσετε την οργή σας, τον θυμό και τις διαιρέσεις. Εσείς πρέπει να ζείτε γεμάτοι ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία και ν’ ανέχεστε τις οποιεσδήποτε αδυναμίες των άλλων, με αγάπη καρδιακή, για να διατηρήσετε την ενότητά σας με ειρήνη, την οποία δίδει το Πνεύμα το Άγιον. Προσέξτε, φωνάζει ο Παύλος, πώς ζείτε και συμπεριφέρεσθε. Είναι αδιανόητα τα όσα πληροφορούμεθα εδώ μέσα στις φυλακές για εσάς. Είστε πλέον χριστιανοί και ο τρόπος ζωής μας διαφέρει από τον τρόπο ζωής εκείνων που δεν γνωρίζουν τον Χριστό.

Αδελφοί μου. Βλέπουμε πόσο ωραία η Εκκλησία μας παρουσιάζει σήμερα, μέσω των δύο αυτών περικοπών που διαβάσαμε από το Ευαγγέλιο και τον Απόστολο, πώς πρέπει να σκεφτόμαστε και να ζούμε και σήμερα, όλοι εμείς, όσοι πιστεύουμε στον Χριστό και ως μέλη Του απαρτίζουμε την Εκκλησία. Αν επιτρέψουμε στους δαίμονες να μας δέσουν με τις αλυσίδες των αμαρτωλών παθών, αν παρασυρθούμε από την φαυλότητα της κοσμικής ζωής, τότε δεμένοι θα σερνόμαστε μέσα στην ύλη και την αμαρτία. Αν όμως ζούμε την νέα ζωή της αγάπης και της αρετής που έφερε ο Χριστός στη γη, τότε θα έχουμε αληθινή χαρά, θα είμαστε ενωμένοι μεταξύ μας και ελεύθεροι από τα πάθη της αμαρτίας.

Οι αποφάσεις αυτές αποτελούν προσωπική επιλογή της καθεμιάς και του καθενός από εμάς. Ας προσέξουμε τι επιλέγουμε καθημερινά, τον Χριστό ή τον διάβολο; Από αυτές τις επιλογές μας θα εξαρτηθεί η εξέλιξη της ζωής μας τόσο εδώ στη γη, όσο και στην αιωνιότητα. Ελεύθεροι με τον Χριστό λοιπόν ή δέσμιοι με τον διάβολο;

Είθε όλοι μας να κατευθύνουμε τον εαυτό μας προς τον Χριστό, υπακούοντας στη φωνή του Αποστόλου των Εθνών Παύλου, που ζητά από όλους εμάς να ζήσουμε ⟪αξίως της κλήσεως ης εκλήθημεν⟫, αμήν.