Γιατί τιμούμε τους Προπάτορες ;

Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αδελφοί μου.

Η Εκκλησία μας στην πραγματικότητα τιμά δύο φορές τους αγίους Προπάτορες του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τόσο την προηγούμενη Κυριακή, όσο και σήμερα, Κυριακή πριν από την γέννηση του Μεσσία μας, τιμούμε όλους τους Προπάτορες που διατήρησαν ανά μέσου των αιώνων αναλλοίωτη την πίστη τους στον Κύριο και Θεό μας.

Ο άνθρωπος αδελφοί μου, απομακρυνόμενος από τον Παράδεισο που τον τοποθέτησε ο Θεός, δεν είχε κατανοήσει τι τον ανέμενε. Ζώντας μέσα στην ευτυχία, τη ζωή, την χαρά και την αθανασία του Παραδείσου, ίσως πίστευε ότι εξερχόμενος αυτού, θα απολάμβανε τα ίδια αγαθά. Το τι βίωσε ο άνθρωπος εξερχόμενος του Παραδείσου μόνο ο ιερός υμνωδός της Εκκλησίας μας το αποτυπώνει ορθώς στα τροπάρια του Σαββάτου της Τυρινής: «Ἐκάθισεν Ἀδάμ ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου, καὶ τὴν ἰδίαν γύμνωσιν θρηνῶν ὠδύρετο. Οἴμοι, τὸν ἀπάτῃ πονηρᾷ πεισθέντα καὶ κλαπέντα καὶ δόξης μακρυνθέντα! οἴμοι, τὸν ἁπλότητι γυμνόν, νῦν δὲ ἠπορημένον! Ἀλλ' ὦ Παράδεισε, οὐκέτι σου τῆς τρυφῆς ἀπολαύσω, οὐκέτι ὄψομαι τὸν Κύριον καὶ Θεόν μου καὶ Πλάστην· εἰς γῆν γάρ ἀπελεύσομαι ἐξ ἧς καὶ προσελήφθην. Ἐλεῆμον Οἰκτίρμον βοῶ σοι· Ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα».

Φεύγοντας ο Αδάμ και η Εύα από τον Παράδεισο κράτησαν στην μνήμη τους τον Θεό και την ελπίδα της υπόσχεσης που Εκείνος τους έδωσε. Ότι δηλαδή, μία ημέρα θα έλθει στη γη ο Μεσσίας, θα γεννηθεί ο Σωτήρας των ανθρώπων. Εκείνος ο οποίος θα ανοίξει και πάλι τις κλειστές πύλες του Παραδείσου, για να εισέλθει ξανά ο άνθρωπος στη χαρά και τη ζωή του Παραδείσου. Αυτή την υπόσχεση, τη μνήμη του ενός και μοναδικού Θεού Πατέρα, Πλάστη και Δημιουργού των ανθρώπων και ολοκλήρου του ορατού και αοράτου κόσμου, διατήρησαν σαν θησαυρό ο Αδάμ και η Εύα. Αυτήν την μνήμη, αυτές τις αλήθειες, τις μετέδωσαν στα παιδιά τους και τα παιδιά τους στα δικά τους παιδιά.

Δυστυχώς όμως, στην πάροδο του χρόνου κάποιοι αμέλησαν να παραδίδουν αυτή την παρακαταθήκη στα παιδιά τους. Αποτέλεσμα τούτου ήταν να ξεχαστεί ο ένας και αληθινός Θεός, να ξεχαστεί το πώς ήταν η ζωή μέσα στον Παράδεισο. Έτσι οι άνθρωποι δημιούργησαν σιγά- σιγά δικούς τους ψεύτικους θεούς, αντικαθιστώντας στην μνήμη τους τον ένα και μόνο Θεό που δημιούργησε τα πάντα. Εμφανίστηκε λοιπόν η απατηλή λατρεία του ήλιου, της σελήνης και άλλων ειδώλων. Οι άνθρωποι λάτρευαν πλέον τα κτίσματα του Θεού και όχι τον Δημιουργό τους. Η ειδωλολατρία με διάφορες μορφές επικράτησε παντού.

Υπήρξαν ωστόσο απόγονοι του Αδάμ και της Εύας που κράτησαν ως φυλαχτό τα λόγια του Θεού και τη μνήμη της ζωής που είχαν μέσα στον Παράδεισο οι πρωτόπλαστοι. Μετέδιδαν δε αυτή την παρακαταθήκη στα παιδιά τους, ως ιερή και άγια, και εκείνα την παρέδιδαν στα δικά τους παιδιά. Ο Θεός με αποκαλύψεις τους βοήθησε να διατηρήσουν την αληθινή πίστη σ' Εκείνον. Έτσι φτάσαμε ως τον Ζαχαρία και την Ελισάβετ που γέννησαν τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, ο οποίος μέσα στην έρημο του Ιορδάνη ποταμού καλούσε τους ανθρώπους σε μετάνοια. Τους φώναζε να πιστέψουν ότι φτάνει η ημέρα εκείνη που υποσχέθηκε ο Θεός στον Αδάμ και την Εύα, ότι θα στείλει στην γη τον Μεσσία, για να μας ανοίξει ξανά τις πόρτες του Παραδείσου, συνεχίζοντας εκεί τη ζωή μας, στην Ουράνια Βασιλεία. Μια ζωή παραδεισένια, λουσμένη μέσα στο θεϊκό φως, όπου δεν θα υπάρχει σκοτάδι. Μια ζωή χωρίς θανάτους, αφού η αθανασία θα χαριστεί σε όλους όσους θα εισέλθουν σ' αυτήν. Μια ζωή πεπληρωμένη από χαρά και ευτυχία, χωρίς να υπάρχει η σκιά της θλίψης, του πόνου και της δυστυχίας. Μια ζωή που θα είναι αιώνια και χωρίς τέλος,  όπως τη σχεδίασε απ' αρχής και προ όλων των αιώνων ο Θεός. Εκεί δεν θα υπάρξει ξανά παρακοή, με την οποία εμείς οι ανόητοι διακόψαμε αυτή τη ζωή και εισήλθαμε στην κόλαση του σημερινού κόσμου, όπου επικρατεί το σκοτάδι, η θλίψη ο πόνος, η αδικία, ο θάνατος και όλα όσα μπορεί να προσφέρει μία επίγεια κόλαση στον άνθρωπο.

Εκτός από τους γονείς του Προδρόμου, την αληθινή πίστη διατηρούσαν ο Ιωακείμ και η Άννα, οι γονείς της Θεοτόκου και μητέρας όλων μας, από την οποία γεννήθηκε ο αναμενόμενος Χριστός. Ο Μεσσίας ήλθε, είναι πλέον εδώ. Ο Σωτήρας ήλθε ως νέος Αδάμ, και χάρισε τη σωτηρία από την κόλαση της παρούσης ζωής, σε όλους όσους Τον άκουσαν και Τον ακολούθησαν. Διά της παρακοής στον Θεό εξήλθε ο άνθρωπος του Παραδείσου. Τώρα διά της υπακοής εις τον Ιησού, Μεσσία, λυτρωτή και σωτήρα μας, εισέρχεται ξανά στον Παράδεισο. Καταργείται για τον ακόλουθο του Χριστού για πάντα ο θάνατος και η κόλαση του παρόντος κόσμου. Την κόλαση θα συνεχίσουν να την βιώνουν με όλα τα βάσανά της μόνο εκείνοι που θέλουν να παραμείνουν σ' αυτήν. Αλλά αν τα βάσανα αυτά είναι σήμερα πολλά, διότι η κόλαση κανένα καλό δεν προσφέρει, τότε οι παραμένοντες εντός αυτής, θα βιώσουν τα φοβερά δεινά της στον ύψιστο βαθμό. Τότε θα κατανοήσουν τι σημαίνει ότι εκεί είναι «ο βρυγμός και ο τριγμός των οδόντων», όπως μας βεβαίωσε ο Κύριος.

Αδελφοί μου, από τον Αδάμ έως και τον Ιωσήφ τον μνήστορα που προστάτεψε την Παναγία μας όταν κοιμήθηκαν οι γονείς της, όσοι άγιοι άνθρωποι εκράτησαν και μεταλαμπάδευσαν στα παιδιά τους και στους απογόνους τους την παρακαταθήκη περί του ερχομού του Μεσσία, καθώς και τη μνήμη του Παραδείσου,  όλοι αυτοί ονομάζονται Προπάτορες του Ιησού Χριστού. Σήμερα η Εκκλησία μας τους τιμά, διότι όλοι αυτοί δεν ξέχασαν τον αληθινό Θεό, ούτε τα λόγια Του, ούτε τη μνήμη του Παραδείσου.

 Μπορεί οι θεόπτες άγιοι και οι προφήτες και οι δίκαιοι αυτοί να υπέφεραν από εκείνους που Τον ξέχασαν και έγιναν ειδωλολάτρες, άπιστοι ή άθεοι. Μπορεί να τους έριξαν στα λιοντάρια ή να τους έκαψαν ζωντανούς. Μπορεί να μαρτύρησαν με διάφορους τρόπους. Όμως, όπως λέει και σήμερα ο Απόστολος, έχοντας πίστη στα λόγια του Θεού, νίκησαν μέσω των αιώνων. Η μνήμη του ενός και αληθινού Θεού, ο ερχομός του Μεσσία και Σωτήρα των ανθρώπων, η μνήμη της παραδεισένιας ζωής μέσα στην Βασιλεία του Θεού δεν ξεχάστηκαν. Διατηρήθηκαν· και εμείς είμαστε πλέον μάρτυρες αυτής της αλήθειας, ότι ο Μεσσίας εγεννήθη! Ο Χριστός ετέχθη και οι πόρτες του Παραδείσου είναι πλέον, για όσους θέλουν να εισέλθουν, ανοικτές.

Αδελφοί μου, όσους αγωνίστηκαν να διατηρήσουν αυτές τις αλήθειες, η Εκκλησία μας τους ονομάζει Προπάτορες και τους τιμά, διότι με το αίμα της ζωής τους πέτυχαν να κρατήσουν αυτή τη πίστη και μέσα στις ψυχές των απογόνων τους.

Τελειώνοντας θέλω να θέσω το εξής ερώτημα προς όλους μας: Ο Μεσσίας, δηλαδή ο Χριστός, ήλθε και έφερε τη σωτηρία μας. Εμείς αυτή την παρακαταθήκη την μεταλαμπαδεύσαμε στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας, στους απογόνους μας; Ερωτώ, διότι βλέπω τα παιδιά σας να ζουν μια ζωή μακράν του Θεού, μακράν της Εκκλησίας, μακράν των μυστηρίων της εξομολογήσεως και της Θείας Κοινωνίας. Βλέπω τα παιδιά των περισσότερων οικογενειών να ζουν έχοντας ξεχάσει τον αληθινό Θεό, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό.

 Γιατί συνέβη αυτό αδελφοί μου; Μήπως βάλαμε πόθους και στόχους στα παιδιά μας γήινους μόνο; Μήπως τους βάλαμε στόχους και πόθους να γίνουν γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι, καθηγητές και ξεχάσαμε να τους μιλήσουμε για τον μεγάλο στόχο και πόθο που είναι η αγιότητα και η επιστροφή μας στη Βασιλεία του Θεού; Ποιος γονιός έσπειρε τον πόθο της αγιότητας στα παιδιά του; Τα διδάξαμε μόνο, «παιδί μου σπούδασε, για να ζήσεις καλά». Διδάχτηκαν την αγιότητα; Όχι! Δεν δώσαμε την αγία παρακαταθήκη,  που μας τονίζει ο Απόστολος Παύλος να την κρατήσουμε έως της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας.

Και τώρα, ιδού το αποτέλεσμα! Τα παιδιά των περισσοτέρων οικογενειών ξέχασαν την Εκκλησία, το σπίτι του Χριστού, ξέχασαν τα μυστήριά της, ξέχασαν την Βασιλεία του Θεού. Ξέχασαν τον ίδιο τον Χριστό. Ζουν όπως ζουν οι άθεοι, ζουν κοσμικά και χωρίς τον Χριστό. Εμείς εξακολουθούμε να γιορτάζουμε τους Προπάτορες, αλλά όσα αυτοί κράτησαν και μεταλαμπάδευσαν στα παιδιά τους, εμείς τα περιφρονήσαμε. Γι' αυτό λέμε πλέον όχι «καλά Χριστούγεννα», αλλά «καλές γιορτές». Εορτάζουμε Χριστούγεννα χωρίς τον Χριστό! Την ημέρα των Χριστουγέννων, έστω και την ώρα του φαγητού, που εορτάζουμε τρώγοντας όλοι μαζί οικογενειακά, επειδή γεννήθηκε ο Χριστός μας, σε ποιο σπίτι μιλάμε ή συζητάμε για το πρόσωπο του Χριστού μας; Πουθενά και κανένας δεν το κάνει. Ο Χριστός δεν είναι πλέον στα σπίτια των χριστιανών. Η παρακαταθήκη χάθηκε. Γι' αυτό και προείπε ο Κύριός μας το φοβερό ρητορικό ερώτημα, «άραγε όταν επιστρέψω στη γη, την πίστη που έσπειρα θα την βρω»; Ευλογημένοι είναι όλοι εκείνοι που μεταδίδουν και μεταλαμπαδεύουν την αγία πίστη μας, τον πόθο για αγιότητα στα παιδιά τους. Αυτοί θα ευλογηθούν από τον Θεό, όπως ευλόγησε όλους τους Προπάτορες της Παλαιάς Διαθήκης. Έτσι θα ευλογήσει και τα παιδιά του αυτά που ανήκουν στη Καινή Διαθήκη. Και κληρονόμους της Βασιλείας Του θα καταστήσει αυτούς που αγωνίζονται για τη δόξα Του, και μεγάλοι θα ονομασθούν εν αυτή, καθήμενοι επί θρόνων δόξης μαζί με τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, συμβασιλεύοντας μετ' Αυτού μέσα στον Παράδεισο εις αιώνας αιώνων, αμήν.