Είμαστε τις τελευταίες ημέρες τραγικοί μάρτυρες ενός τυχοδιωκτικού και καθόλα ρατσιστικού αντιμοναχικού μένους που έχει πατρότητα, άλλοτε είναι ενυπόγραφο, άλλοτε ανυπόγραφο αλλά με σαφές πάντα αποτυπωμένο «δακτυλικό αποτύπωμα», την απουσία του Χριστού. Αβίαστα, με περισσή αγνωμοσύνη, ανθρωπίνως ανιστόρητα και κυρίως χωρίς τη βάσανο του «στοιχειώδους ελέγχου» πλήθυναν οι αυτόκλητοι δικαστές θεολόγοι τοπογράφοι, εκτιμητές συμβολαιογράφοι ή θεολόγοι, λάτρεις του Βυζαντινού κρύου πιάτου (της εκδίκησης).

 

Όλοι αυτοί αυτοαποκαλούμενοι ως «επαΐοντες» επί παντός επιστητού, στο μεγαλύτερο μέρος, στρατευμένοι ενδεχομένως άλλοτε από τον «μισόκαλο» και άλλοτε μέσα από εμπάθειες, δικάζουν εκ του ασφαλούς και καταδικάζουν κατα συρροή, με άκρως συνοπτικές διαδικασίες, χειροπιαστά «χαριτωμένους εν Κυρίω», ενάρετους μοναχούς.

 

Οι συνοπτικές αυτές όμως δικοπραξίες προκαλούν κατακλυσμικές παρενέργειες και… δημιουργούν αν όχι ρήγματα στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Αγιοτάτης του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, φράσσουν όμως τις οδούς προς την εκκλησία για τους μετανοούντες προσφάτως και αυτούς που παλινοστούν εν γένει, στη Θεία Χάρη. Θεολογικά οι «καλά γνωρίζοντες» βέβαια δεν ανησυχούν. Αυτοί κοντολογής που «έβαλαν τη δεξιά τους εις τον «Τύπον των ήλων» και κατόρθωσαν ορθοδόξως καθοδηγούμενοι να έχουν «Φόβο Θεού και μνήμη Θανάτου», δεν εθελοτυφλούν ούτε λησμονούν ότι η «Σταυραναστάσιμη ζωή των Αγίων του Θεού» και ο Γολγοθάς (ανάλογος της πνευματικής και ψυχικής αντοχής ενός εκάστου), είναι για τους ενάρετους, «Στέφανος Δόξης».

 

Η νοερά προσευχή, πριν «τώρα και εις τους αιώνες» είναι αχθοφόρος -συμπαραστάτης και δυναμοδότης των εναρέτων. Στήριγμα καρδιών που συνεχίζουν να προσεύχονται αδιάληπτα «υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος Κόσμου». Καρδιών που δεν διαγράφουν από τον ατέρμονα κατάλογο της προσευχητικής τους αγάπης «ούτε τους Βουλομένους κακά». Καρδιών που εξακολουθούν να κτυπούν «εν Κυρίω», μέσα σε κοσμογονικές αντιμοναστικές αναταράξεις.

Ο Γέροντας Εφραίμ, στο μάτι του κυκλώνα, «Βορά στα Θηρία» των έσχατων καιρών. Ο μοναχός που αδιάλειπτα προσευχόμενος εδώ και δεκάδες χρόνια, κατέστη «Μεσίτης προς Κύριο» για χιλιάδες ψυχές. Ο εκλεκτός της «Θείας Χάριτος» βρίσκεται να διώκεται σήμερα, ποικιλοτρόπως μέσα σ’ ένα παραλήρημα κομματικών αντιπαραθέσεων και ενός αντιεκκλησιαστικού- μοναστικού κλίματος. Γιατί όμως όλα αυτά; Πού είναι το μεμπτό στις πράξεις του Καθηγουμένου που Θεία Πρόνοια τον όρισε θεματοφύλακα, σε μια Μονή ισόβιο Κληρονόμο, «Ιερών και Οσίων» της πίστης μας και του Βυζαντίου;

 

Πιστά προσηλωμένος πρωτίστως στη «Νηστεία – αγρυπνία προσευχή και στην άοκνον διακονία» εντός και εκτός του Αγιωμύμου Όρους, πάντοτε βοηθούμενος από την ομονοούσα και εν αγαστή συμπνοία διαβιούσα Βατοπαιδινή αδελφότητα, βοηθούσε φτωχούς και αδυνάτους (χωρίς τυμπανοκρουσίες και εν κρυπτώ) ως είθισται στην Χριστιανική διακονία.

 

Σπούδαζε φοιτητές, αποφυλάκιζε αναξιόχρεους συνανθρώπους μας, συνέτεινε οικονομικά στη λειτουργία ακόμη άλλων 40 Μονών (ανδρικών τε και γυναικείων) εντός και εκτός Ελλάδος. Δίδασκε τέλος το Λόγο του Κυρίου μέσα από εξαντλητικές και συνεχόμενες εντός και εκτός της Ελληνικής Επικράτειας ομιλίες, μετά από πάντοτε επίμονες προσκλήσεις και την ταυτόχρονο αντίστοιχη ευλογία των οικείων Επισκόπων και Αρχιεπισκόπων. Όλα ανεξαιρέτως τα χρήματα που προέρχονταν από τις Ιεραποστολές εκτός Αγίου Όρους, παρέμειναν στο σύνολό τους, στις Οικίες Μητροπόλεις.

Παρήγαγε αντίγραφα όλων των Θαυματουργών Εικόνων και Ιερών Κειμηλίων από το Βατοπαιδινό σκευοφυλάκιο και μεταλαμπάδευε δια αυτών, την Χάρη του Αγίου Όρους σε δεκάδες εκκλησίες στον κόσμο. Οργάνωσε ιστορικά συνέδρια υψηλού Θεολογικού ενδιαφέροντος και εξέδωσε εκατοντάδες Πατερικά Βιβλία για ωφέλεια του λαού του Θεού.

 

Παρέχει αβραμιαία φιλοξενία σε εκατοντάδες προσκυνητές επί 365 ημέρες το χρόνο εντός της μονής και εις το μετόχιο αυτής στο Πόρτο Λάγος. Όλα αυτά, παράλληλα με ταυτόχρονη ανάγκη να υπάρχουν πάντοτε οι πόροι, «η χρεία», για την εξασφάλιση της συνέχειάς για την αναστύλωση της Μονής και εξαρτημάτων της (60.000 τ.μ. δομημένης επιφάνειας), λαμβανομένης πάντοτε υπόψη της ορισθείσας ημερομηνίας τερματισμού της κοινοτικής, βοήθειας για την αναστύλωση των Μονών του Αγίου Όρους (2012).

 

Η Μονή που αξίωσε η Θεία Χάρις να επανδρωθεί από 106 και πλέον Μοναχούς (σημείωση: σήμερα είναι ακόμα περισσότεροι), στο μεγαλύτερο μέρος τους αποφοίτους Πανεπιστημίων, ήταν λογικό να αναζητήσει και αξιοποιήσει το αρχείο της. Μέσα λοιπόν από τη μελέτη των αρχείων διεφάνη ότι είναι κληρονόμος «πολλών έστω» εδαφικών εκτάσεων (συνήθης πρακτική όλων των Μονών εντός και εκτός Αγίου Όρους) προερχομένων είτε από δωρεές αυτοκρατόρων του Βυζαντίου ή και άλλες αιτίες.

 

Δικαίως, έκρινε, προκειμένου να ολοκληρώσει το πολύπλευρο έργο της, ότι έπρεπε να αξιοποιήσει τα περιουσιακά της στοιχεία που της εξασφάλιζαν «συν Θεώ πάντοτε» τη συνέχεια του φιλανθρωπικού και ιεραποστολικού έργου της. Δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί λοιπόν εντέχνως και συνεχώς τροφοδοτείται η κοινή γνώμη με αλλοιωμένες, διαστρεβλωμένες, ψευδείς και πρωτίστως διογκωμένες ειδήσεις που αφορούν στο Βατοπαίδιο. Το παράξενον δε της όλης υπόθεσης, είναι ότι οι Κύριοι τροφοδότες του αποκαλούμενου«σκανδάλου» στην πλειοψηφία τους, είναι κατ’ όνομα Χριστιανοί ή περιθωριοποιημένοι μονάζοντες.

 

Είναι, εκτιμούμε, φρονιμότερον και σοφότερον, εφόσον η ανησυχία και η απορία του «Πανελληνίου» είναι, γιατί να βρεθεί η Μονή με τόσες «καταθέσεις» (προϊόν που είναι το αποτελεσμάτων ανταλλαγών και όχι των συναλλαγών) να ρωτήσουν αυτήν, ποια και πόσα έργα θα γίνονταν με αυτά και πώς θα χρησιμοποιούνταν γενικά για την ωφέλεια του κόσμου; Μήπως ενοχλεί η συμβολή της εκκλησίας στην πρόληψη π.χ. των ναρκωτικών, με τη δημιουργία δυο αντίστοιχων θεραπευτικών Κοινοτήτων τύπου Αγίας Σκέπης (η οποία υπάρχει στην Κύπρο), εντός της Ελληνικής επικράτειας; (Για το θέμα των ναρκωτικών δείτε εδώ: http://vatopaidi.wordpress.com/2009/12/29/aisxos/

 

Μήπως περισσεύουν τα γηροκομεία για την αξιοπρεπή ησυχία των γερόντων ιερέων; Μήπως η δημιουργία Θεολογικής Σχολής είναι ανεπιθύμητη; ή μήπως μια ακόμη υγιής φωνή που υπηρετά την Ορθοδοξία, άρχισε να γίνεται επικίνδυνη στα σχέδια κάποιων;

 

Είμαστε βέβαιοι ότι η Προστάτιδα και Έφορος του Αγίου Όρους, η Κυρία Θεοτόκος, η Επιτρέπουσα εις την Συνοδεία του Γέροντα Ιωσήφ, να καταστεί διαχειριστής, της «Μάνδρας του Βατοπαιδίου», θα προστατεύσει το γνήσιο τέκνον Της. Όσοι κόπτονται για την «πνευματική σωτηρία του Βατοπαιδίου» και εισέρχονται λάθρα εις την Μάνδρα του, δίκην «Δούρειου Ίππου», ως Σωτήρες του, θα πρέπει να γνωρίζουν καλά ότι το Θεολογικό «Πάντα τα Έθνη εκύκλωσαν με και εν Ονόματι του Κυρίου ημυνάμην Αυτοίς» θα έχει πιστή εφαρμογή εις τα «κατά Χάριν Θεού, γνήσια Τέκνα Του» και όχι, σε όσους έχουν σχέσεις «οργής» με την στρατευόμενη Εκκλησία.

 

Χριστάκης Χριστοφίδης