Γ΄ Κυριακή των νηστειών, Σταυροπροσκυνήσεως 22/3/2020

«Η “πίστη” που διώχνει τον Θεό»

Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αδελφοί μου.

Με την χάρη του Θεού φτάσαμε στην Τρίτη Κυριακή της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως. Σήμερα η αγία Εκκλησία μας, προβάλλει εν μέσω αυστηρής νηστείας τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό του Κυρίου για να πάρουμε δύναμη και ζωή, ώστε να συνεχίσουμε τον δύσκολο πνευματικό αγώνα που ο καθένας από εμάς διεξάγει, τηρώντας αφενός μεν την αυστηρή διατροφική νηστεία (χωρίς λάδι) της Εκκλησίας μας, αφετέρου δε αγωνιζόμενος στον αυστηρό πνευματικό αγώνα της εγκράτειας και της αποχής από τα πάθη του. Κάθε ένας από εμάς πρέπει την περίοδο αυτή να στρέφει ταυτόχρονα τα πνευματικά του μάτια στα ενδότερα διαμερίσματα της καρδιάς του, εξετάζοντας εάν η εσωτερική του κατάσταση παραμένει όντως κάτω από τη χάρη του Θεού ή έχει περιέλθει, είτε από απροσεξία είτε με την θέλησή του, κάτω από την κυριαρχία των ακαθάρτων πνευμάτων.

Σωματική νηστεία, εσωστρέφεια, εγκράτεια παθών, πνευματικός αγώνας, όλα αυτά μαζί κουράζουν πραγματικά τον αθλητή του Χριστού. Έχει ανάγκη λοιπόν να τονωθεί, να πάρει δυνάμεις και εφόδια ο αγωνιστής στρατιώτης του Κυρίου, ώστε να μπορέσει να φτάσει στο τέλος αυτού του αγώνα νικητής. Γι΄ αυτό και τον καλεί σήμερα ο Θεός στους Ιερούς Ναούς μας, ώστε ασπαζόμενος τον Τίμιο Σταυρό να αντλήσει θεία δύναμη, για να συνεχίσει τον καλό πνευματικό αγώνα.

Αλίμονο όμως αδελφοί μου.

Κάτι κακό συμβαίνει, όχι μόνο στην πατρίδα μας, αλλά σε όλη την ανθρωπότητα. Κάτι δεν λειτουργεί σωστά τα τελευταία χρόνια και μας έρχονται συνεχώς συμφορές. Από ετών ξέσπασε η γνωστή οικονομική κρίση από την οποία η χώρα μας ακόμη βασανίζεται… Πολλοί τόνισαν ότι η κρίση μας αυτή είναι κυρίως πνευματική. Ωστόσο ελάχιστοι προβληματίζονται: Γιατί λοιπόν ο Θεός να παραχωρήσει αυτή την κρίση; Διότι αν δεν την ήθελε, δεν θα την επέτρεπε. Για να την επιτρέψει, σημαίνει ότι έχει κάποιους σοβαρούς λόγους. Εμείς αναζητάμε έως σήμερα τους λόγους αυτούς, ώστε να διορθωθούμε; Δυστυχώς, όχι. Κι αν κάποιοι εντόπισαν τα αμαρτωλά αίτια της γενικής κρίσης μας, ως λαός αρνούμαστε να διορθωθούμε.

Γι’ αυτό ήρθε σύντομα το δεύτερο χτύπημα, χιλιάδες λαού εξ’ ανατολών εισέρχονται στη χώρα μας κατευθυνόμενοι προς την Δύση, με σοβαρό κίνδυνο την εθνική αλλοίωση τόσο της Ελλάδας, όσο και ολοκλήρου του Δυτικού κόσμου. Κανένας όμως από εμάς δεν προβληματίστηκε το γιατί ο Θεός παραχώρησε να συμβεί και αυτό το γεγονός. Πριν συνειδητοποιήσουμε το τι μας συμβαίνει ξέσπασε τρίτο χτύπημα, ξαφνικά ένας θανατηφόρος ιός, απειλεί όλα τα έθνη και όλες τις ηλικίες. Η ανθρωπότητα έχει βρεθεί ενώπιον ενός παγκοσμίου πολέμου με αόρατο εχθρό. Σύγχυση και προβληματισμός επικρατεί παντού. Κανένας όμως από εμάς δεν προβληματίσθηκε, γιατί επέτρεψε ο Θεός να επέλθουν τέτοιες συμφορές. Γιατί επέτρεψε ο Θεός να εξαπλωθεί παγκοσμίως τόσο γρήγορα αυτός ο θανατηφόρος ιός; Δυστυχώς κανείς μας δεν φαίνεται να αναζητά τα αίτια και τους λόγους που ο Θεός παραχωρεί ή επιτρέπει να συμβαίνουν τέτοια δεινά.

Επιπλέον, εν μέσω ασύμμετρων απειλών, παρεχώρησε ο Κύριός μας και τέταρτη συμφορά, να κλείσουν όλοι οι θρησκευτικοί και λατρευτικοί χώροι στη χώρα μας. Βεβαίως οι άρχοντες διά προεδρικού διατάγματος επέβαλαν αυτό το μέτρο και σωστά ενήργησαν, για την προστασία της υγείας μας. Όσο κι αν μας πονεί και μας στεναχωρεί, έπρεπε όμως να γίνει.

Ωστόσο, όσοι μελετούμε την Αγία Γραφή, γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν γίνεται αν δεν το θελήσει ο Θεός. Τούτο γίνεται σαφές από την απάντηση που έδωσε ο Ιησούς Χριστός στον τότε άρχοντα την εποχής, τον Πόντιο Πιλάτο. Όπως γνωρίζουμε, ο Πιλάτος Τον ρώτησε: Δεν γνωρίζεις Ιησού ότι εγώ έχω την εξουσία να σε θανατώσω ή να σε ελευθερώσω; O δε Ιησούς του απάντησε: Τίποτε δεν θα μπορούσες να κάνεις, αν η εξουσία αυτή δεν σου είχε δοθεί άνωθεν από τον Θεό. Όλα λοιπόν γίνονται είτε επειδή ο Θεός τα θέλει, είτε επειδή θεληματικά τα επιτρέπει και τα παραχωρεί.

Αυτό λοιπόν που θα έπρεπε να προβληματίσει όλους εμάς, είναι το γιατί ο Θεός επιτρέπει να μας συμβαίνουν όλες αυτές οι συμφορές και ποιος γνωρίζει τι άλλο θα ακολουθήσει και ποια θα είναι η πέμπτη συμφορά… Στέλνει μήνυμα ο Άγιος Θεός μας μέσω αυτών των φαινομένων που παραχωρεί. Κάτι ζητά από όλους εμάς, που θα έπρεπε να το αντιλαμβανόμαστε, αλλά περιφρονούμε το θέλημά Του και αδιαφορούμε.

Τούτο συνέβη και με τον Φαραώ της Αιγύπτου. Όσο ο Φαραώ δεν κατανοούσε τα μηνύματα του Θεού, τόσο οι πληγές αυξάνονταν. Όταν όμως ο Φαραώ κατανόησε τι ήθελε το Θεός και αναγκάστηκε να το πράξει, αμέσως οι πληγές σταμάτησαν. Μηνύματα λοιπόν στέλνει και σε εμάς ο Θεός. Εν μέσω οικονομικής κρίσεως, απειλής των συνόρων, πανδημίας και τώρα έκλεισαν οι ιεροί ναοί μας.

Επί τούτου όμως είναι ανάγκη να αναρωτηθούμε: Γιατί να φτάσει ο Θεός, έως αυτό το μέτρο; Αν αναζητήσουμε όλοι το γιατί, θα το βρούμε, και πρέπει να το διορθώσουμε. Ας ερευνήσουμε λοιπόν πού έφταιξε ο καθένας μας. Ας εμβαθύνουμε στα του εαυτού μας, όπως μας το ζητά η περίοδος του Τριωδίου, την οποία και διανύουμε.

 Τι ζητά ο Θεός από εμάς την περίοδο αυτή; Εσωστρέφεια, αυστηρή νηστεία, εγκράτεια, απαλλαγή από τα πάθη μας, συντριβή, δάκρυα, αληθινή μετάνοια, εξομολόγηση των αμαρτιών μας. Αυτά διδάσκει ο Λόγος του Θεού, όχι μόνο για την περίοδο αυτή, αλλά και για όλο το έτος. Ζούμε όπως θέλει ο Θεός; Μήπως ο καθένας από εμάς παραβαίνει ασυνείδητα ή συνειδητά το θέλημά Του και ζει αμετανόητος, όπως εκείνος θέλει;

Αδελφοί μου, γεμίσαμε διαζύγια, μοιχείες, πορνείες, εγκλήματα, ασέλγειες, βλασφημίες, δολοφονίες. Πόσοι εκκλησιάζονται, πόσοι νηστεύουν, πόσοι μελετούν την Αγία Γραφή, πόσοι εξομολογούνται, πόσοι προσεύχονται; Ποια αμαρτία που αναφέρεται στην Αγία Γραφή δεν την διαπράττουμε; Ζούμε με φόβο Θεού ή  μόνο αμαρτάνουμε; Στις μέρες μας κάναμε και τα χειρότερα. Νομιμοποιήσαμε την αμαρτία και την προστατεύουμε πλέον διά νόμων παγκοσμίως. Καταργούμε αιώνιους νόμους του Θεού και νομοθετούμε νόμους που προστατεύουν την αμαρτία και έρχονται σε αντίθεση με το θέλημά Του. Σκεφτήκαμε ότι η Παγκόσμια Κοινότητα νομοθετεί καθημερινά ενάντια στο νόμο του Θεού;

 Μήπως συμβαίνει μόνο αυτό; Πόσοι από εμάς φωνάξαμε και υπερασπιστήκαμε τους νόμους του Θεού και το θέλημά Του, πόσοι απαιτήσαμε για τα παιδιά μας χριστιανική παιδεία, πόσοι εναντιωθήκαμε στην νομιμοποίηση της αμαρτίας και της ύβρης που εκφράζεται παντού; Πόσοι ξεσηκωθήκαμε για να υπερασπιστούμε το φως που είναι ο Χριστός; Μήπως με τον φίλαυτο και σκληρόκαρδο τρόπο ζωής που κάνουμε, ο Κύριος απόστρεψε το πρόσωπο Του από όλους μας; Μήπως υποκρινόμαστε τους χριστιανούς, αλλά πάψαμε να κρατούμε την ομολογία της πίστεώς μας, όπως αναφέρει σήμερα ο Απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή του, αφήνοντας εδώ και πολλά έτη πριν τον κάθε νομοθέτη που κυβερνά, να νομοθετεί τόσα χρόνια εις βάρος του Θείου Θελήματος; Πότε δείξαμε την ομολογία της πίστεώς μας για όλα όσα έχουν νομοθετήσει οι άρχοντες των εθνών κατά της διδασκαλίας του Χριστού και της Εκκλησίας Του; Πότε τηρήσαμε όλοι εμείς τα της πίστεώς μας; Ξεχάσαμε ότι σύμφωνα με την Αγία Γραφή τα αποτελέσματα της αμαρτίας οδηγούν τον άνθρωπο σε θάνατο;

Αδελφοί μου, πρέπει να εννοήσουμε από τα μηνύματα που μας στέλνει ο Θεός, ότι τελικά βαδίζουμε σε λάθος δρόμους. Δρόμους που σκορπούν το θάνατο. Ήδη ως «πιστοί» (εντός εισαγωγικών) στερούμεθα την πηγή της ζωής που είναι η λατρεία στο ναό του Θεού. Ήδη οι «αγωνιζόμενοι στο στάδιο των αρετών» (πάλι εντός εισαγωγικών) στερούνται την πνευματική τροφοδοσία τους.

Τα χειρότερα έρχονται… Θα χτυπήσουν άραγε φέτος οι καμπάνες την Ανάσταση; Σημείο μεγάλο αυτών των ημερών μας, εάν σιωπήσουν. Αν θέλουμε να ζήσουμε την Ανάσταση και να συνεχίσουν οι καμπάνες των Εκκλησιών να ηχούν χαρμόσυνα, πρέπει πρώτα εμείς να αναστηθούμε από τον βαθύ μας ύπνο, διαφορετικά ούτε την Ανάσταση του Χριστού δεν θα εορτάσουν οι λαοί της γης.

Ας αναζητήσουμε τα αίτια και τους λόγους που ο Θεός παρεχώρησε όλες αυτές τις συμφορές, αφού τίποτε δεν γίνεται χωρίς την θέλησή Του. Ας διορθώσουμε την λάθος πορεία μας. Ας συμμορφωθούμε με το θέλημα του Κυρίου και τότε να είμαστε σίγουροι ότι ο Θεός θα μας σκεπάσει και πάλι με την προστασία Του, ώστε να συνεχίσουμε με ασφάλεια την πορεία μας για την Βασιλεία Του, αμήν.