Μια αληθινή ιστορία που θα σας συγκλονίσει. Αξίζει τον κόπο να αφιερώσετε δυο λεπτά από τον χρόνο σας, για να κλάψετε, όπως κλάψαμε κι εμείς διαβάζοντας αυτή την ιστορία και προσευχηθείτε κι εσείς μαζί μας.

 

Ονομάζομαι Λουκάς και φέρω το όνομα του Νεοφανούς και Θαυματουργού Αγίου Λουκά, του μεγάλου Ρώσου Ιατρού – Χειρούργου, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως Κριμαίας (†1961), γιατί γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη την ημέρα της ιεράς μνήμης του, την 11η Ιουνίου 2007.

 

Στον 5ο μήνα της εμβρυακής μου ζωής οι ιατροί διέγνωσαν σοβαρό πρόβλημα στην καρδιά μου και δυστυχώς πρότειναν τη... φονική ΕΚΤΡΩΣΗ μου, που ευτυχώς οι καλοί και πιστοί Γονείς μου Αριστείδης και Άννα ούτε σαν λογισμό ΔΕΝ ΔΕΧΘΗΚΑΝ! Τους ευχαριστώ θερμότατα.

Αλλά εγώ γεννήθηκα φαινομενικά υγιής, η καρδούλα μου έπασχε σοβαρά και οι Έλληνες ιατροί δεν με αναλάμβαναν ούτε στην Θεσσαλονίκη ούτε στην Αθήνα, στο Ωνάσειο. Έτσι χρειάσθηκε να μεταφερθώ άμεσα για εγχείρηση στο Μόναχο της Γερμανίας, όπου χειρουργήθηκα επιτυχώς 1η φορά την 20η Ιουνίου 2007, ημέρα ιεράς μνήμης Ευρέσεως των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστή Λουκά. Για 2η φορά χειρουργήθηκα μετά από ένα πεντάμηνο και για 3η φορά το Μάιο του 2009, επίσης επιτυχώς.

 

Όμως την 3η φορά οι ιατροί βιάσθηκαν και μ’ έβγαλαν πρόωρα από την Εντατική κι έπαθα αναρρόφηση, σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου και δεν οξυγονώθηκε ο εγκέφαλός μου, οπότε, ενώ λειτουργούσε και λειτουργεί πλέον η καρδιά μου κανονικά και βλέπω και ακούω, είμαι σαν νεκρός («φυτό») εδώ στο Μόναχο…

 

Λυπάμαι όμως την αγαπημένη μου Μητέρα Άννα (26άχρονη), που είναι συνεχώς δίπλα μου, μάλιστα με την ενός έτους αδελφούλα μου Ευτυχία. Το ίδιο λυπάμαι και για τον αγαπημένο μου Πατέρα Αριστείδη, που πηγαινοέρχεται…

 

 

 

Περιοδικό: "Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια"

Τεύχος 125, Έτος 33ο

Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2010