Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Η Κυριακή των ταλάντων  

Αγαπητοί μου αδελφοί, στο εικοστό πέμπτο κεφάλαιο του Ευαγγελίου που συνέγραψε ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, συναντούμε μαζί με την παραβολή των δέκα Παρθένων και την σημερινή παραβολή των ταλάντων. Σε ολόκληρο το κεφάλαιο αυτό, ο Ευαγγελιστής καταγράφει παραβολές του Κυρίου μας που αναφέρονται στην Δευτέρα Παρουσία Του και στην τελική κρίση των ανθρώπων.

Στην παραβολή των δέκα Παρθένων θυμόμαστε ότι οι πέντε απ' αυτές ήταν ανόητες και δεν ετοίμασαν τις λυχνίες τους για να υποδεχθούν τον Κύριό μας. Η συνέχεια του ιδίου κεφαλαίου που ακούσαμε σήμερα, αναφέρεται στους δούλους εκείνους, δηλαδή σε όλους μας, στους οποίους ο Θεός έδωσε διάφορα τάλαντα, χαρίσματα και ικανότητες, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουμε προς δόξαν Του και μόνο. Μας βεβαιώνει μάλιστα ότι ερχόμενος ο Κύριος κατά την Δευτέρα Παρουσία Του θα καλέσει σε απολογία όλους εμάς που λάβαμε τα διάφορα τάλαντα και χαρίσματα, να απολογηθούμε τι τα κάναμε και πώς τα χρησιμοποιήσαμε.

Στην παραβολή ο Κύριος μάς αναφέρει παραδείγματα ανθρώπων που όχι μόνον χρησιμοποίησαν τα τάλαντά τους καλώς, αλλά τα επαύξησαν κιόλας, πλην ενός, ο οποίος το τάλαντο που έλαβε το έθαψε μέσα στη γη. Το έκρυψε ο ανόητος μέσα στα βάθη της ψυχής του και το αποθήκευσε εκεί καθιστώντας το ανενεργό και άχρηστο.

Αυτόν τον άνθρωπο ο Κύριος τον κατεδίκασε και ζήτησε να τον αποβάλουν εκεί που είναι το σκότος το εξώτερον. Δηλαδή, όπως ακριβώς ο ίδιος έκρυψε το τάλαντά του στο σκοτάδι της ψυχής του, έτσι τώρα του αρμόζει να αποβληθεί στο εξώτερον σκότος, όπου βασανίζεται κανείς και δεν δύναται να συμμετέχει στην χαρά της αληθινής ζωής.

Αδελφοί μου,

Ας προσέξουμε, διότι καθετί καλό και ωραίο που έχουμε, είναι ένα τάλαντο, μια δωρεά προς εμάς από τον Κύριό μας. Πολλά είναι τα χαρίσματα, πολλά τα τάλαντα και οι δωρεές που μοιράζει καθημερινά ο Κύριος σε όλους εμάς. Έρχεται όμως ώρα και πλησιάζει για τον καθένα από εμάς που ο Κύριος θα μας ρωτήσει πώς αξιοποιήσαμε όλες αυτές τις δωρεές του Θεού, τα πνευματικά και υλικά αγαθά με τα οποία ο ίδιος μας προίκισε.

Τι απολογία θα δώσουμε τότε; Μήπως χρησιμοποιήσαμε τα χαρίσματα αυτά με ιδιοτέλεια; Μήπως υπηρετήσαμε μόνο το δικό μας συμφέρον και της οικογενείας μας; Αλίμονό μας τότε, διότι έχουμε διαπράξει το μεγάλο και θανάσιμο αμάρτημα της φιλαυτίας και του εγωκεντρισμού. Μήπως εκμεταλλευτήκαμε την εξυπνάδα, τη γνώση, την ομορφιά, το χρήμα, τη δύναμη, την εξουσία, την τέχνη και όλα τα άλλα τα δώρα και τα χαρίσματα που μας πρόσφερε ο Θεός και ανήκουν σε Αυτόν, για να δοξασθούμε εμείς ή η οικογένειά μας ληστεύοντας έτσι για τον εαυτό μας την δόξα του Θεού; Τότε υποπέσαμε στο εωσφορικό αμάρτημα της κενοδοξίας και της υπερηφανείας.

Ας ακούσουμε την φωνή των απ' αιώνος αγίων που μας λέγουν: Άνθρωπε, δεν κατανόησες ακόμη ότι όσα έχεις δεν ανήκουν σε σένα, αλλά είναι δώρα που σου προσφέρει ο Θεός και όποτε θέλει στα αφαιρεί; Τι καυχάσαι λοιπόν για κάτι που δεν είναι δικό σου, αλλά σου το παρέχει ο Θεός; Τι έχεις που δεν ανήκει στο Θεό; Την υγεία σου, το φως σου, την φωνή σου, το σώμα σου, την μόρφωσή σου, την ευφυία σου, τα παιδιά σου, τον πλούτο σου; Υπάρχει κάτι από όλα αυτά που δεν στο δώρισε τελικά ο Θεός; Η ίδια σου η ζωή δεν είναι δικό Του δώρο; Η διάρκειά της δεν είναι δική Του απόφαση;

Εάν λοιπόν τα τάλαντα του Θεού τα φύλαξες μέσα σου σε αχρηστία ή τα διαχειρίζεσαι μόνο για να ικανοποιήσεις την φιλαυτία σου, τον εγωισμό σου, την κενοδοξία σου, υπηρετώντας το ίδιον συμφέρον και όχι το κοινό ώφελος σύμφωνα με την εντολή του Θεού που λέγει  να αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν τον εαυτόν σου, γνώριζε τότε ότι την ημέρα της Κρίσεως θα έχεις την τύχη που είχε και ο κρύψας το τάλαντο στα βάθη της γης. Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω.

Αδελφοί μου,

Ας εργαστούμε με όλα τα χαρίσματα και τις δυνάμεις μας για την δόξα του Θεού και το καλό των συνανθρώπων μας. Έτσι θα έχουμε κι εμείς την μερίδα των δούλων εκείνων που σώθηκαν και όχι του δούλου που απέκρυψε το τάλαντο στα βάθη της γης.

Και όπως λέγει ο Κύριός μας, τα αυτιά μάς τα έδωσε για να ακούμε όσα μας διδάσκει και να τα πράττουμε στην καθημερινότητα της ζωής μας προς δόξαν δική Του και όχι δική μας. Αμήν.