Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος στην Ιερά Μονή μας, τελέσαμε το Ιεροσολυμίτικο τυπικό, όπου στον Εσπερινό της Παναγίας ψάλλαμε τα εγκώμιά της και ύστερα έγινε και η περιφορά του Επιταφίου στον προαύλιο χώρο της Μονής.

Σας παραθέτουμε φωτογραφίες και μέρος από τα ψαλλόμενα μέλη που έψαλλαν οι πατέρες της Μονής.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η ζωή εν τάφω κατετέθης Χριστέ,

και η Μήτηρ της ζωής κατατίθεται,

ξένον θέαμα Αγγέλοις και βροτοίς.

 

Μαριάμ πως θνήσκεις, η ζωή των πιστών;

Πως δε τάφος το σον σώμα εχώρησε,

το χωρήσαν τον αχώρητον παντί;

 

Μαριάμ Παρθένε, το γλυκύ του Θεού,

όνομα και πράγμα πως τέθνηκας,

η θεώσασα την φύσιν των βροτών;

 

Πως ωράθης άπνους, η τον πάσαν πνοήν,

παρεχόμενον αρρήτως γεννήσασα;

ω του πράγματος Παρθένε του καινού

 

Απεστάλη πάλιν εκ Θεού Γαβριήλ

και την σην ευαγγελίζεται έξοδον,

επουράνιε ακήρατε αγνή.

 

Στρατιαί Αγγέλων καταπτάσαι σεμνή,

μετά δέους περιΐσταντο, Δέσποινα,

την μετάστασιν θεόμεναι την σην.

 

Νοεραί δυνάμεις νοερώς συν ημίν

και νην ήδη παρεστώσαι συμψάλλουσι,

την μετάστασιν δοξάζουσαι την σην.

 

Εκ περάτων ήλθον οι Χριστού μαθηταί,

Λειτουργήσαι τη κηδεύσει σου, Δέσποινα,

και υμνήσαι σου την Κοίμησιν, Αγνή.

 

Άρατε τας πύλας τοις Αγγέλοις Θεού,

αναβόησον και νυν υποδέξασθαι

την Μητέρα του Θεού θεοπρεπώς.

 

Το σεπτόν σου σώμα, Κόρη, διαφθοράν,

την εν μνήματι ουκ οίδεν, αλλ’ ένσωμος

μεταβέβηκας εκ γης προς ουρανόν.

 

Θεοδόχον σώμα, ει και τάφω χωρεί,

αλλ’ εν τάφω διαμένειν ουκ έμαθεν

και ανίσταται δυνάμει θεϊκή

 

Ει και Κόρη δέχη την ταφήν ως θνητή,

αλλ’ ως Μήτηρ του Θεού εθεώθης νυν,

δια πνεύματος Θεού του παντουργού.

 

Δεύτε δώμεν δόξαν τω Θεώ του Παντός,

τω καλέσαντι αυτήν εις τα Άγια,

ως Αγίαν των Αγίων του Θεού.

 

Ποίους λογους, Κόρη, σοι προσείπωμεν νυν;

ποίους ύμνους, υπερύμνητε Δέσποινα,

τη Κοιμήσει σου προσοίσωμεν ημείς;

 

Δόξα Πατρί…

Ανυμνούμεν Λόγε, σε τον πάντων Θεόν,

συν Πατρί και τω αγίω σου Πνεύματι

και δοξάζομεν την θείαν σου μορφήν

 

Και νυν…

Μεγαλύνομέν σε Θεοτόκε αγνή,

και τιμώμεν την αγίαν σου Κοίμησιν

και τον τάφον προσκυνούμεν τον σεπτόν.

 

 

 

Αι γενεαί πάσαι ύμνον ση κοιμήσει

Προσφέρουσι Παρθένε.

 

Δεύρο, πάσα κτίσις, ύμνους εξοδίους

Προσοίσωμεν τη Κόρη.

 

Οι μαθηταί Σου, Λόγε, κηδεύουσι το σώμα

Μητρός Σου της αχράντου.

 

Αι τίμιαι γυναίκες μετά των Αποστόλων

εβόων θρηνωδούσαι.

 

Της σης φιλοστοργίας και της κηδεμονίας

μη απορφανισθώμεν.

 

Ενώτισθώμεν λόγους, Θεού νυν συλλαλούντος,

Μητρί τη παναχράντω.

 

Ω Μήτερ γλυκυτάτη, προς το γλυκύτατόν σου

ελθέ χαίρουσα Τέκνον.

 

Δοξάζω σου Θεέ μου, προς τον Υιόν η μήτηρ,

την άκραν ευσπλαχνίαν.

 

Δοξάζω σε, Υιέ μου, και προσκυνώ την δόξαν

της σης μεγαλωσύνης.

 

Πλησίον του Πατρός μου ελθέ μου, η πλησίον,

της γης εξαναστάσα.

 

Ο κεκλεισμένος κήπος, ένθα ζωής το ξύλον

και της αθανασίας.

 

Δεύρο, η καλή μου, απόλαυε του κάλλους

του Πλάστου και Υιού σου.

 

Δεύρο δη μου, Μήτερ, εις την χαράν την θείαν

και εις την βασιλείαν.

 

Δοξάζω τον Πατέρα, υμνώ σε τον Υιόν μου

και προσκυνώ το Πνεύμα.

 

Η ράβδος η αγία, κατατεθείσα τάφω

ζωήν αναβλαστάνει.

 

Δοξα Πατρί…

Ω Τριάς Θεέ μου, Πατήρ, Υιός και Πνεύμα,

ελέησον τον κόσμον.

 

Και νυν…

Ιδείν την του Υιού σου, Παρθένε βασιλείαν,

αξίωσον σους δούλους.

 

Αι γενεαί πάσαι, ύμνον ση κοιμήσει,

προσφέρουσι Παρθένε.