Μια άλι πρότασι για τιν ελινικί γλόσα.....της Έλενας Ακρίτα

Πιο συγκεκριµένα ο κ. Μάριος Ματσάκης προτείνει:

1. Κατάργηση των γραµµάτων «η» και «υ» κι αντικατάσταση από το γράµµα «ι» (π.χ. καθεστικιία τάξι).

2. Κατάργηση του γράµµατος «ω» και αντικατάσταση από το γράµµα «ο» (π.χ.

εγό οργανόνο, εγό πάσχο από κόφοση).

3. Κατάργηση των εξής συνδυασµών γραµµάτων κι αντικατάσταση ως εξής:

«αι» σε «ε», «ει» σε «ι», «οι» σε «ι», «υι» σε «ι», «αυ» σε «αβ», «ευ» σε «εβ» (π.χ. ερετικός, εξέρεσι, εξικίοσι, αβγό, εβαρέσκια).

4. Κατάργηση της χρήσης του «γγ» κι αντικατάσταση από το «γκ» (π.χ. αγκούρι, γάγκρενα).

5. Κατάργηση του τελικού γράµµατος «ς» και αντικατάσταση από το γράµµα «σ» (π.χ. ο κύριοσ).

Ως αποτέλεσµα, η ελληνική γλώσσα θα έχει µόνο 21 γράµµατα (α, β, γ, δ, ε, ζ, θ, ι, κ, λ, µ, ν, ξ, ο, π, ρ, σ, τ, φ, χ, ψ) και ένα µόνο δίψηφο (ου)... Στο λιµάνι του αποχωρισµού θα κουνήσουµε το µαντίλι στα γράµµατα «η», «υ», «ω»!

Ο κ. Ματσάκης υποστηρίζει ότι «η απλοποίηση της ελληνικής γραφής καθίσταται αναγκαία µέσα στα πλαίσια µιας τάσης ενωτικής πορείας των γλωσσών στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Επιπλέον, µια τέτοια αλλαγή θα καταστήσει την ελληνική γραφή πιο απλή και πολύ πιο εύχρηστη. Ιδιαίτερα όσον αφορά τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή και σε σχέση µε µεγάλο αριθµό ατόµων που έχουν διάφορες µορφές δυσλεξίας».

ερωτημα ΠΡΩΤΟ: Υπάρχει η λέξη «κώλυµα» και η λέξη «κόλληµα». Αν τις γράψουµε και τις δύο «κόλιµα», τι µέλλει γενέσθαι… (ουπς, συγγνώµη, τι µέλι γενέσθε, ίθελα να γράψο!).

ερωτημα ΔΕΎΤΕΡΟ: Αντε, κι εµείς να καταστρέψουµε τη γλώσσα για τα όµορφα µάτια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι και λοιπές δηµοκρατικές δυνάµεις θα καταστρέψουν κι εκείνοι τις δικές τους; Ή µόνο εµείς θα περάσουµε τα ελληνικά από στεγνό καθάρισµα;

ερωτημα ΤΡΙΤΟ: «Η απλοποίηση θα βοηθήσει τα άτοµα µε δυσλεξία». Πάµε καλά, κύριε ευρωβουλευτά µου; Εχοντας δυσλεκτικό άτοµο στο περιβάλλον µου, σας διαβεβαιώνω ότι αυτό που θα βοηθήσει δεν είναι η καταστροφή της ελληνικής γλώσσας! Αυτό που θα τα βοηθήσει πραγµατικά είναι η σωστή ενηµέρωση των εκπαιδευτικών, οι σοβαροί φορείς διάγνωσης, κατανόησης και στήριξης, η αποδαιµονοποίηση του δυσλεκτικού ατόµου, η κατανόηση – κάποτε – ότι η δυσλεξία δεν είναι παρά µια διαφορετική λειτουργία του εγκεφάλου!

Ολα αυτά βέβαια δεν είναι καινούργια.

Στην «Ιστορία του Γλωσσικού µας Ζητήµατος» του Κορδάτου, αποτυπώνονται οι προτάσεις του Μένου Φιλήντα το 1923:

α) Κατάργηση τ~ων η, υ, ει, οι, υι· ’ αντ ` ις γι’ α ’ υτ ` α τ ` ο ι ε~ ’ ιναι ’ αρκετό. β) Κάτω τ ` ο ω, δ ` ε χρειάζεται· ‘` ενα ο φτάνει. γ) Τ ` ο υ τ~ ων αρχαίων διφθόγγων γράφεται όπως προφέρεται φ ’` η β = αφτός, άβριο, εφτ ` ις κ.λπ. δ) Τ ` ο αι δ ` ε χρειάζεται, τ ` ο ε φτάνει. ε) Τ ` ο ξ κα ` ι τ ` ο ψ σήµερα ε~ ’ ιναι ’` αχρηεχουµε στα, ν ` α τ ` α ’ αντικαταστήσουµε µ ` ε τ ` ο κς κα ` ι πς. στ) Ν ` α λείψουν τ ` α δίψηφα ου, τς, τζ (γι ` α τ ` ο ου ’` εχουµε τ ` ο φθόγγο u). ζ) Ν ` α καταργηθε~ι τ ` ο διπλο γράψιµο το~υ σ (σ κα ` ι ς), ‘` ενα ε~ ’ ιναι ’ αρκετό. Κα ` ι η) ν ` α καταργηθο~ υν τ ` α πνεύµατα κα ` ι ο ‘ ι τόνοι (δασεία, ψιλή, περισπωµένη, ’ οξεία, βαρεία).

Κλείνοντας, ας θυµηθούµε τη ρήση του Χένρι Κίσινγκερ:

«Ο ελληνικός λαός δεν κυβερνιέται εύκολα! Γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουµε βαθιά στις πολιτισµικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετιστεί».

σε απλα ελληνικα (δικά µας, όχι του κυρίου Ματσάκη), να εξουδετερώσουµε τον ελληνισµό πλήττοντας τη γλώσσα, τη θρησκεία, την ιστορία και την πνευµατική του κληρονοµιά!

Κι έτσι θα έχουµε µια Ελλάδα «φιλική προς το περιβάλλον». Κε µια ίδι ριµαγµένι ελινικί γλόσα εκσιγχρονισµένι! Σιγχαριτίρια, κίριε εβροβουλεφτά!