ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ «ΚΑΘΑΡΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ»
Την ημέρα αυτή η Εκκλησία μας θυμάται και εορτάζει το δια των κολλύβων θαύμα του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, όταν ο αυτοκράτωρ Ιουλιανός ο Παραβάτης σκέφθηκε να μολύνει τους Χριστιανούς την «Καθαρά Εβδομάδα» προσφέροντας τους στην αγορά της Κωνσταντινουπόλεως μόνο μη νηστήσιμα φαγητά
και επί πλέον ειδωλόθυτα (Ειδωλόθυτο λεγόταν το κρέας που απέμενε από τα θυσιαζόμενα στους θεούς ζώα και το οποίο οι ειδωλολάτρες διέθεταν στην αγορά προς πώληση – βρώση. Τα ειδωλόθυτα αποτελούν το κύριο θέμα των κεφαλαίων η’, θ’ και ι’ της Α’ προς Κορινθίους επιστολής του Αποστόλου Παύλου).
Τις προθέσεις αυτές του Ιουλιανού απεκάλυψε ο Άγιος Θεόδωρος στον Πατριάρχη Ευδόξιο, παρουσιασθείς στον ύπνο του. Και αυτός, προς αντιμετώπιση του προβλήματος, διέταξε εγκαίρως να κάνουν κόλλυβα με πολύ σιτάρι, ώστε μ’ αυτά να τραφούν οι Χριστιανοί.
Την ημέρα αυτή, μπορούμε να θυμόμαστε το θαύμα κάνοντας κόλλυβα προς δόξα του Θεού και του Μαρτυρα Του (κόλλυβα Άγιου) και με την ευκαιρία αυτή, να κάνουμε κόλλυβα και υπέρ των κεκοιμημένων μας.

Περισσότερα από 100 χρόνια κράτησε η διαμάχη αυτή, που σταμάτησε η αυτοκράτειρα Θεοδώρα και ο γιος της Μιχαήλ, αναστηλώνοντας τις εικόνες εντός των Ναών.

Την ανάμνηση αυτής της αναστυλώσεως, με λιτανείες των εικόνων, εορτάζουμε την ήμερα αυτή, διότι εμείς οι Ορθόδοξοι τιμούμε και δοξάζουμε τους Αγίους, τους Αγγέλους και περισσότερο πάντων την Παναγία μας, αλλά μόνο στον Τριαδικό Θεό προσφέρουμε λατρεία: Τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα.

Άλλο λατρεία και άλλο τιμή και σεβασμός, ο οποίος δεν απευθύνεται στην εικόνα, αλλά «διαβαίνει επί το πρωτότυπον», δηλ. στο πρόσωπο που εικονίζεται.

Από μικρός ο άγιος Γρηγόριος ανατράφηκε στα ανάκτορα της Κων/πόλεως, μορφώθηκε αναλόγως και στη συνέχεια ασκήτευσε στο Άγιο Όρος. Παρευρέθηκε στις Συνόδους που έγιναν στην Κων/πολη το 1341 κατά του Βαρλαάμ και το 1347 κατά του ομόφρονος του Βαρλαάμ, Ακίνδυνου. Στις Συνόδους αυτές αγωνίσθηκε γενναιότατα υπέρ της Ορθοδοξίας. Το 1346 έγινε Αρχιεπίσκοπος Θεσ/νίκης για 13 χρόνια, και σε ηλικία 63 ετών το 1359 κοιμήθηκε, αφού έγραψε πάρα πολλά συγγράμματα. Το ιερό του λείψανο σώζεται στον ομώνυμο μητροπολιτικό Ναό Θεσ/νίκης. Τον προβάλλει λοιπόν η Εκκλησία κατά τη δεύτερη αυτή Κυριακή, ως συνέχεια και επέκταση της προηγούμενης, σαν ένα είδος δεύτερης «Κυριακής της Ορθοδοξίας», διότι η νίκη του θείου Γρηγορίου κατά των αιρετικών δοξασιών των δυτικών, θεωρήθηκε ως νίκη ανάλογη με τη νίκη κατά των εικονομάχων.

Προσκυνώντας λοιπόν τον Τίμιο Σταυρό λαμβάνουμε χάρη και δύναμη για να συνεχίσουμε και τελειώσουμε τον αγώνα της νηστείας ψάλλοντας: «Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα και την αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν».

Όποιος δεν αισθάνεται και δεν ζητά αυτή τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού, γίνεται δυστυχώς θύμα των «επιτηδείων». Αντιθέτως, οποίος την αισθάνεται, φέρει τον Τίμιο Σταυρό στο στήθος του, κάνει σωστά το σταυρό του, και δεν πέφτει στον πειρασμό να καταφύγει στα μέντιουμ, στους μάγους, ή σ’ οποίον επαγγέλλεται «σωτηρία και λύτρωση» με τρόπο διάφορο από αυτόν που υποδεικνύει ο Χριστός και η Εκκλησία Του.

Στον καθορισμό της εορτής πιθανόν να συνετέλεσε και η κατά την 6η Μαρτίου σημειούμενη στα Μηναία ανάμνηση της ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού. Σημειώνεται ότι κατά το τυπικό του Αγίου Σάββα, προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού γίνεται όχι μόνο την Κυριακή, αλλά και τη Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή της εβδομάδας πού ακολουθεί.

Η μνήμη του εορτάζεται κανονικά την 30η Μαρτίου, αλλά επαναλαμβάνεται η εορτή σήμερα (Δ΄ Κυριακή των νηστειών), διότι η Εκκλησία μ’ αυτό τον τρόπο μας προβάλλει προς μίμηση ένα άνθρωπο σαν και εμάς, που με την άσκηση έφθασε σε εκατονταπλασίονα καρποφορία και αγιότητα.

Κυρίως όμως προβάλλεται ο Άγιος Ιωάννης διότι μετά τις τρεις βασικές Κυριακές της Μεγ. Τεσσαρακοστής, οι όποιες μας δίδουν τα συγκεκριμένα δογματικά στοιχεία της πίστεως, με τα οποία εξασφαλίζονται οι προϋποθέσεις ορθής λατρείας του Θεού και μετά την ενίσχυση που δεχόμαστε από την παρουσία του Τιμίου Σταυρού, την τέταρτη αυτή Κυριακή παρουσιάζεται η άλλη πλευρά του θέματος, δηλ. η μεθοδολογική ενημέρωση με το βιβλίο της «Κλίμακος» και η θεολογική κατοχύρωση της εσωτερικής αναγεννήσεως, που επιτυγχάνεται με την ασκητική και κατανυκτική ζωή του πιστού, που περιγράφεται στο βιβλίο αυτό του Αγίου Ιωάννου. Γι’ αυτό διαβάζεται στις Μονές την περίοδο αυτή η «Κλίμακα».

Από αύριο Δευτέρα αρχίζει η πέμπτη εβδομάδα των Νηστειών, η οποία αποτελεί το λειτουργικό αποκορύφωμα της Τεσσαρακοστής. Δηλαδή αυτή η εβδομάδα βαστάζει το βάρος του τέλους, διότι ακολουθεί η Μεγ. Εβδομάδα με τις πυκνές, πρωί – βράδυ και μακρές Ακολουθίες της.

Με «διάκριση» δηλ. οι Άγιοι Πατέρες πρόσθεσαν σ’ αυτή την εβδομάδα δύο νέες ακολουθίες: την Πέμπτη το Μέγα Κανόνα και το Σάββατο τον Ακάθιστο Ύμνο, ώστε στο μεσοδιάστημα της έκτης εβδομάδας να υπάρξει μια σχετική μικρή λειτουργική ανάπαυλα και ανάπαυση των πιστών, για να εισέλθουν «ξεκούραστοι» στη Μεγ. Εβδομάδα.

 

Από 12 χρονών η Μαρία άρχισε να ζει άσωτα. Όταν στα 29 της χρόνια πήγε στους Αγίους Τόπους για προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού, δεν κατάφερε να εισέλθει στο Ναό, όπως όλοι οι άλλοι, επειδή αισθανόταν μία αόρατη δύναμη να την εμποδίζει. Τότε συναισθάνθηκε την αμαρτωλότητά της και υποσχέθηκε ν’ αλλάξει ζωή. Έτσι, με τη βοήθεια της Παναγίας, προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό και ανεχώρησε για την έρημο, πέραν του Ιορδάνου, όπου έζησε άλλα 47 (!) χρόνια. Τα πρώτα 17 με πολλούς πειρασμούς και δυσκολίες, ενώ τα λοιπά 30 σαν επίγειος άγγελος! Από τα λίγα που μάθαμε από τον Άγιο Ζωσιμά που την ανακάλυψε το 46ο έτος διαμονής της στην έρημο και την επόμενη χρονιά την κοινώνησε, γνωρίζουμε ότι σ’ όλα αυτά τα χρόνια δε συνάντησε άνθρωπο και ζούσε με τα θηρία. Αν και αγράμματη τελείως, γνώριζε απ’ έξω την Αγία Γραφή, ικανώθηκε να γράφει, να περπατά επάνω στα ύδατα, να μετακινείται αστραπιαία σαν πνεύμα και προικίσθηκε με το διορατικό χάρισμα. Ένα χρόνο μετά τη Θ. Μετάληψη της, ο Άγιος Ζωσιμάς την βρήκε πλησίον της σπηλιάς της νεκρή και δίπλα της γραμμένα: «Αββά Ζωσιμά, θάψον ώδε το σώμα της αθλίας Μαρίας. Απέθανον την αυτήν ημέραν, καθ’ ην εκοινώνησα των Άχραντων Μυστηρίων. Εύχου υπέρ εμού».

Η Οσία Μαρία, μαζί με την Οσία Πελαγία, τον Όσιο Μωϋσή τον Αιθίοπα, τον Ιερό Αυγουστίνο και άλλους, είναι ζωντανά παραδείγματα της δυνάμεως της μετανοίας. Ας μην απελπιζόμαστε λοιπόν. Μπορούμε να γίνουμε, με τη δύναμη της χάρης του Θεού κατάλευκοι ως Άγγελοι, αρκεί να μετανοήσουμε, όπως η Όσία Μαρία.