|
Με επιτυχία εορτάστηκαν τα 150 χρόνια από την κοίμηση του Οσίου Χριστοφόρου του Παπουλάκου, στην Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σάρωφ Τρικόρφου Φωκίδος. Μέσα σε κλίμα συγκίνησης και κατάνυξης και με παρουσία αρκετού κόσμου εορτάστηκαν τα 150 χρόνια από την κοίμηση του Οσίου Χριστοφόρου την Κυριακή που μας πέρασε στις 31/7/2011.
 Το πρωί της Κυριακής τελέστηκε Πολυιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη, επίσης έλαβαν μέρος πατέρες της Ιεράς Μονής καθώς και ο πρόεδρος του Ινστιτούτου «Χριστόφορος Παπουλάκος» Αρχιμ. Νεκτάριος Πέττας.
Ο κόσμος που παρευρέθηκε την ημέρα εκείνη από την γύρω περιοχή καθώς και πολλοί συντοπίτες του Οσίου Χριστοφόρου από τα Άρμπουνα Καλαβρύτων, είχαν την τιμή να προσκυνήσουν Τεμάχιο Ιερού Λειψάνου του Οσίου Χριστοφόρου που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή μας, καθώς και τεμάχιο λίθου από την ιστορική οικία του Οσίου Χριστοφόρου από τα Άρμπουνα Καλαβρύτων.
Πριν το τέλος της Θείας Λειτουργίας μίλησε μέσα σε κλίμα συγκίνησης για τον Όσιο Χριστόφορο, ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών και Λέκτωρ στο Παιδαγωγικό Τμήμα, ελλογιμότατος κ. Χρήστος Μαρκόπουλος με θέμα: "Επέτειος για τα 150 χρόνια από την ομολογιακή κοίμηση του οσίου Χριστοφόρου του Παπουλάκου". Επίσης απεύθυναν χαιρετισμό,ο Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας της Αρχιερατικής Περιφερείας Κλειτορίας Πρεσβ. Νικόλαος Παπαϊωάννου, ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου «Χριστόφορος Παπουλάκος» Αρχιμ. Νεκτάριος Πέττας, ο Πρόεδρος Αρμπουναίων Αθανάσιος Νασιόπουλος Καθηγητής ΤΕΙ Αθηνών, ο Πρόεδρος της Παγκαλαβρυτινής Ένωσης Γεώργιος Κοσμάς Δικηγόρος Αθηνών, ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων «Ο Αρχαίος Κλείτωρ» και Πρόεδρος Κρινοφυτινών Κωνσταντίνος Κατσιάρης, ο Πρόεδρος Αγιονικολαϊτών Παναγιώτης Σουλελές, καθώς και ο Ευθύμιος Αρμπουνιώτης απόγονος του Οσίου Χριστοφόρου.
Επίσης για τον Όσιο Χριστόφορο μίλησε και ο Ηγούμενος της Μονής Γέροντας Νεκτάριος Μουλατσιώτης, ο οποίος κατά την διάρκεια της ομιλίας του παρουσίασε μια νέα εικόνα που αγιογραφήθηκε από τους πατέρες της Μονής προς τιμήν του Οσίου Χριστοφόρου για τα 150 χρόνια από την κοίμησή του και η οποία κοσμεί το Καθολικό της Ιεράς Μονής, απέναντι από την εφέστιο εικόνα της Παναγίας της Τρικορφιώτισσας.
Στο κέντρο της εικόνας είναι αγιογραφημένος ο Όσιος Χριστόφορος κρατώντας στο ένα χέρι την εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και στο άλλο χέρι κρατά το μπαστουνάκι του. Στο πάνω και στο κάτω μέρος της εικόνας έχουν αγιογραφηθεί 6 παραστάσεις με στιγμιότυπα από την ζωή του Οσίου Χριστοφόρου.
Μετά τις ομιλίες πραγματοποιήθηκε Λιτανεία στον περίβολο της Ιεράς Μονής με την εικόνα του Οσίου Χριστοφόρου του Παπουλάκου καθώς και τα Ιερά Λείψανά του, ενώ προς τιμήν του Οσίου κατά την διάρκεια της Λιτανείας χτυπούσε χαρμόσυνα το Μεγάλο Καμπαναριό με τα 400 σήμαντρα και τις 62 καμπάνες.
Μετά το Δι’ ευχών ακολούθησε μοναστηριακό κέρασμα προς όλους τους προσκυνητές.
ΜΟΝΑΧΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ († 1861)
Υπό του Αγιορείτου Μοναχού Μωυσέως
Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος
Αριθμός φύλλου 1887
15 Ιουλίου 2011
Σε πείσμα των καιρών, εμείς δεν θα πάψουμε ν᾽ αναφερόμαστε σε ιερές, οδηγητικές μορφές του παρελθόντος, προς ενίσχυση, ενδυνάμωση και αναψυχή. Συμπληρώνονται εφέτος 150 έτη από την οσιακή κοίμηση του Παπουλάκου. Πολέμησε ολόψυχα ξένες επιδράσεις, δυτικές παραδόσεις, ξένες προς την ορθόδοξη παράδοση. Καυτηρίασε τον ετερόδοξο μονάρχη, που έκλεισε πολλά μοναστήρια και γκρέμισε βυζαντινούς ι. ναούς. Για τα φλογερά κηρύγματά του, διώχθηκε, ταλαιπωρήθηκε, εξορίσθηκε και φυλακίσθηκε.
Οι τότε εκσυγχρονιστές τον κατηγόρησαν ως αγύρτη, γιατί τους ενοχλούσαντά λόγια του. Ο λαός ακολουθούσε τον άδολο μαχητή, τον ακέραιο ιεροκήρυκα, τον ακτήμονα μοναχό, τον ομολογητή ρασοφόρο. Από νωρίς ο Παπουλάκος, κατάλαβε καλά ότι η δυτική θεολογίαήταν ανορθόδοξη και αντιορθόδοξη. Η δυτική θεολογία ήθελε να κατεβάσει τον ουρανό στη γη, να διατηρεί τους χριστιανούς στη σκλαβιά, να καλλιεργεί τον αλλαζονικό ουμανιστικό ανθρωπισμό, που έφερνε τον αθεϊσμό. Αποφάσισε έτσι να διδάξει τον λαό μεγάλες αλήθειες με κίνδυνο της ζωής του. Η Βαυαροκρατία ήταν σκληρή απέναντι στον ορθόδοξο κλήρο. Ήθελαν να φραγκέψουν τα πάντα. Αντιστάθηκαν σθεναρά, ο στρατηγός Μακρυγιάννης, ο Κοσμάς Φλαμιάτος, οι Κολλυβάδες, Φιλοκαλικοί, Αγιορείτες Πατέρες και ο άφοβος Παπουλάκος.
Ο Χριστoφόρος Παναγιωτόπουλος η Χριστοπανάγος η Παπουλάκος η Παπουλάκης γεννήθηκε στο μικρό χωριό Άρμπουνα των Καλαβρύτων περί το 1780. Ζούσε μέτρια και μετρημένα, με τα τρία αδέλφια του, εμπορευόμενος ζώα. Νέος αγάπησε τη μελέτη, την προσευχή και τον μοναχισμό. Έτσι αναχώρησε για τη ι. μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, όπου εκάρη μοναχός. Κατόπιν επέστρεψε στο χωριό του και έξω αυτού έκτισε ένα μοναστηράκι, που το αφιέρωσε στην Παναγία. Με πολλές προσπάθειες κατάφερενά πάρει την άδεια του ιεροκήρυκα. Με κόπους και θυσίες άρχισε περιοδείες διδάσκοντας κατά των άθεων γραμμάτων, σε όλη την Πελοπόννησο.
Το 1833 η Εκκλησία της Ελλάδος είχε αποσχισθεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με πρωτεργάτη τον Θεόκλητο Φαρμακίδη, που πιεζόταν από τον Μάουερ. Κυνηγήθηκε ο μοναχισμός, οι μισσιονάριοι εργάζονταν ανενόχλητοι και ο Παπουλάκος θέλησε ν᾽ αντιδράσει δυναμικά. Συνεχίζει τα κηρύγματά του, παρά τ᾽ ότι του πήραν την άδεια, ως νέος άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Τον εχθρεύονται και αυτόν πολλοί, ο Κοραής, ο Καΐρης, ο Φαρμακίδης και άλλοι. Για το έργο του συλλαμβάνεται το 1851 στην Αχαΐα για πρώτη φορά. Ο κόσμος τον άκουγε με προσοχή και τον υπεραγαπούσε. Τα κηρύγματά του στρέφει με θεοσημείες και προφητείες.
Ο λαός τον ακολουθούσε πιστά και απτόητα. Με προδοσία συνελήφθη το 1852 και οδηγήθηκε στις φυλακές του Ρίο. Στη συνέχεια περιορίσθηκε στη ι. μονή Προφήτου Ηλιού Σαντορίνης και κατόπιν στη ι. μονή Παναχράντου Άνδρου. Κι εκεί δεν έπαυσε τις ψυχωφελείς διδαχές και προτροπές. Ο Παπουλάκος ήταν ένας απλός, φτωχός, αληθινός και τίμιος μοναχός. Αγαπούσε την Ορθοδοξία και την Ελλάδα, τον Χριστό και την Αλήθεια. Ακολούθησε τον δρόμο της ομολογίας, του μαρτυρίου, της ασκήσεως και του ευαγγελισμού των ψυχών. Γι᾽ αυτό ο πιστός λαός τον αγάπησε και τον τίμησε ως άγιο. Παρέδωσε το πνεύμα του στις 18.1.1861, 150 έτη πριν η μνήμη του παραμένει ζωντανή, για την καθαρότητα, γνησιότητα, ταπεινότητα και αληθινότητα της ζωής του.
Μορφές ανιδιοτέλειας, θυσίας και προσφοράς χρειάζονται απαραίτητα και σήμερα.Ημέρες άτονες, ισχνές, άφωτες και ταραγμένες, σαν τις δικές μας, θέλουν ηρωϊσμό, γενναιότητα, θάρρος και τόλμη…
Στις μετά τη σπατάλη ισχνές και δύσκολες ημέρες μας ξαναχρειάζεται εγερτήριο σάλπισμα προς μετάνοια, ανόρθωση, ανασυγκρότηση και ορθοστασία. Η εκκοσμίκευση κούρασε, ο μιμητισμός ταλαιπώρησε, ο εκδυτικισμός αλλοίωσε, ο συγκριτισμός εξαπάτησε, ο οικουμενισμός αστόχησε. Χρειάζονται απαραίτητα γενναίες φωνές, ηρωϊκό φρόνημα, ομολογία πίστεως, πίστη θερμή ως του οσίου Παπουλάκου.
|
MEDIA
DIGITAL MEDIA STUDIO