Από ομιλία του μακαριστού Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη.
ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΣΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΠΑΝΗΓΥΡΤΖΙΔΕΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ.
Τα μεγάλα συλλείτουργα και η πολυτέλεια των σημερινών δεσποτάδων δεν έχουν καμιά σχέση με τον Απόστολο Παύλο
Θα μαζευτούν και δεσποτάδες με τα εγκόλπιά τους και με τις σπινθηροβολούσες μίτρες τους, θα μαζευτούν όλοι επάνω εκεί.
Ε, Χριστιανοί μου, σας ενθουσιάζει αυτή η πανήγυρις; σας ενθουσιάζουν αι στολαί αι λαμπραί των παπάδων μας και τα ραβδιά τα δεσποτικά και τα στέμματα και οι φωνές και οι πανηγύρεις;
Δεν ξέρω.
Σας κάνω μια υπόθεσι μόνο.
Φαντασθήτε την ώρα εκείνη, που είνε όλοι αυτοί μαζεμένοι εκεί, να ᾽ρχεται ο απόστολος Παύλος· με το ραβδί του, χωρίς να ᾽χη μίτρες στο κεφάλι… Πω πω! δεν μπορώ να φαντασθώ τον Παύλο με μία μίτρα, δεν μπορώ να φαντασθώ τον Παύλο με μπαστούνια και πολυτέλεια, δεν μπορώ να φαντασθώ τον Παύλο με αυτοκίνητα πολυτελείας, δεν μπορώ να φαντασθώ τον Παύλο με διαταγάς και αστραπάς και βροντάς· δεν μπορώ να φαντασθώ τον Παύλο σαν Αλή πασά να κυβερνά τους πιστούς.
Δεν μπορώ να φαντασθώ έτσι τον Παύλο· είνε μια άρνησις του Χριστιανισμού όλη αυτή η εμφάνισις του ιερατείου μας.
Εάν πραγματικώς λοιπόν, με αλεξίπτωτο του ουρανού, έπεφτε από πάνω από τα ουράνια κάτω στη γη την ώρα εκείνη και έλεγαν «Ο Παύλος ο απόστολος!», –ω τότε, αδελφοί μου– θα άλλαζε όλη αυτή η ψευδής σκηνοθεσία, όλο αυτό το φεστιβάλ το οποίο εορτάζουνε όλοι αυτοί οι ψαλτάδες, οι παπάδες με τα λαμπρά τους άμφια, οι δεσποτάδες).
Και μόνον αυτοί;
Και εμείς όλοι, αδελφοί μου· και όλη η Αθήνα, και όλη η Ελλάδα, με το λαό και τον κλήρο της, με τους φτωχούς, με τους πλουσίους, με τους βασιλιάδες της.
Εάν μας στύψης όπως στύβεις το λεμόνι, αν μας στύψης όλους (παπάδες, ψαλτάδες, δεσποτάδες, καλογέρους, ασκητάδες, ιεροκήρυκας, θεολόγους), εάν μας στύψης όλους, το νυχάκι του Παύλου δεν κάνουμε.
Αχ Χριστιανοί μου!
Ένας Παύλος ήταν αυτός –όταν το σκέπτομαι κλαίω–, και έγινε ηλεκτρική σκούπα και καθάρισε την Ελλάδα· ογδόντα δεσποτάδες, εκατό ιεροκήρυκες, οκτώ χιλιάδες παπάδες εμείς, και η Ελλάδα εβρώμισε.
Που, αν είχαμε Πνεύμα Θεού, θα είχαμε ανακαινίσει τον κόσμο όλο.
Αχ Παύλε, αχ Παύλε!
Και αν ήρχετο όχι στο 53 μ.Χ. που ήρθε ο απόστολος Παύλος, αλλά αν ερχόταν σήμερα στο «κλεινόν άστυ» ο απόστολος Παύλος, θα είχε και σήμερα εχθρούς.
Αλλά ας με συχωρέση ο Θεός γι᾽ αυτήν την πικράν αλήθεια που θα πω.
Αν και ξέρω ότι μέσα στο ακροατήριό μου έχω κατασκόπους οι οποίοι παρακολουθούν το γνήσιο και αποστολικό και ριζοσπαστικό κήρυγμά μου, μιλώ καθαρά ενώπιον Θεού και ανθρώπων, και οποιοσδήποτε και αν είνε ας προσπαθήση να με διαψεύση και να κατηγορήση ο,τι θέλει.
Εάν ερχότανε ο απόστολος Παύλος στην Αθήνα μέσα, στην Ελλάδα μέσα, οι μεγαλύτεροι εχθροί του, που δεν θα τον αφήνανε να μείνη ούτε εικοσιτέσσερις ώρες, ούτε να πιή ένα ποτήρι νερό, θα ήτανε – ποιοί, αδελφοί μου;
Δεν το λέτε· θα ήταν οι δεσποτάδες.
Όχι αγαπητοί μου όλοι. Όχι όλοι, αλλά οι κακοί εκείνοι επίσκοποι, οι οποίοι εδίωξαν ένα Μέγα Βασίλειο, ένα Χρυσόστομο και αργότερα ένα Μέγα Αθανάσιο· οι κακοί επίσκοποι, περί των οποίων είπε ο Χρυσόστομος ότι «Ουδέν δέδοικα ως επισκόπους πλην ενίων» (τίποτα δεν φοβήθηκα όσο τους επισκόπους εκτός από μερικούς).
Οι κακοί επίσκοποι δεν θα τον αφήνανε να μείνη ούτε εικοσιτέσσερις ώρες.
Δεν θα τολμούσε.
Που να πάη ο Παύλος;
Να πάη στο Μεσολόγγι;
Οι παράνομοι και αντικανονικοί δεσποτάδες –γιατί θα είχε ένα ραβδί φωτιά και λαύρα– θα του έλεγαν· «Εμείς εδώ στο Μεσολόγγι έχουμε ιεροκήρυκας σπουδαίους και μεγάλους».
Θα πήγαινε στα Γιάννενα; «Έχουμε ιεροκήρυκας».
Θα πήγαινε στο Βόλο; «Έχουμε ιεροκήρυκας».
Όπου να πήγαινε, δεν θα μπορούσε να σταθή. Ευγενέστεροι ήσαν οι Αθηναίοι τα χρόνια εκείνα· τον ανεβάσανε επάνω στο βήμα του Αρείου πάγου (βλ. Πραξ. 17,19 κ.ε.).
Αν ερχόταν τώρα, η δημοσία ασφάλεια θα τον συνελάμβανε ως επικίνδυνο και θα τον ωδηγούσε στην εξορία, δεν θα τον άφηνε να μείνη ούτε εικοσιτέσσερις ώρες.
Ω θεομπαίκτες, ω υποκριταί, ω φεστιβάλ θρησκευτικό!…
Όταν παρουσιαστή πνεύμα το οποίον έχει σπινθήρα αποστόλου Παύλου, δεν γίνεται δεκτός.
Εντός ολίγου μέσα εις την Ελλάδα δεν θα υπάρχη θέσι [γι᾽ αυτόν].
Εάν κατισχύση η ανομία, η ασέβεια, η αμαρτία, δεν θα ᾽χη θέσι.
Κάθε τίμιος κληρικός που πιστεύει στον Εσταυρωμένο, κάθε κληρικός με παρρησία και έλεγχο, δεν θα ᾽χη θέσι.
Μέσα στην φαυλοκρατούμενη εκκλησία δεν θα ᾽χουν θέσι οι τίμιοι άνθρωποι.
Αλλ᾽ ω Παύλε απόστολε.
Εσύ που αγάπησες το γένος μας, ελθέ και πάλι εν μέσω ημών.
Παρηγόρησέ μας, ενίσχυσέ μας, δώσε μας και πάλι την Ελλάδα μας.
Και τότε, τα βράχια θα τινάξουν ρόδα προς τιμήν της αγίας Τριάδος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν.
MEDIA
DIGITAL MEDIA STUDIO