Τη περασμένη Τρίτη, 22 Σεπτεμβρίου 2009, στο Τριμελές Εφετείο της Θράκης άρχισε η δίκη κατά της δικαστού Μαρίας Ψάλτη και του Ηγουμένου Εφραίμ και πατέρα Αρσενίου.

Να αναφερθεί ότι η δικαστής κατηγορείται για παράβαση καθήκοντος για τη μη έκδοση αποφάσεως του Πρωτοδικείου Ροδόπης, όπου εκδικαζόταν η αγωγή της Μονής Βατοπαιδίου κατά του Ελληνικού Δημοσίου, και οι πατέρες κατηγορούνται για ηθική αυτουργία στο παραπάνω αδίκημα.

 

Επειδή, όμως τον τελευταίο καιρό γράφονται ανακρίβειες από συγκεκριμένα ΜΜΕ, όπως ότι ο Πρωθυπουργός έκλεισε πρόωρα τη Βουλή με πρόσχημα τις ευρωεκλογές και ότι προηγουμένως δεν αποδέχτηκε δύο φορές αίτημα της αντιπολίτευσης για σύσταση προανακριτικής επιτροπής, σχετικά με την υπόθεση της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου.

 

Χθες, Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Νίκο Χατζηνικολάου για την εφημερίδα «Real news», αναφέρθηκε για την υπόθεση Βατοπαιδίου όπου εκεί ξεκαθάρισε την νομιμότητα της υποθέσεως.

 

Συγκεκριμένα ο κ. Πρωθυπουργός ανέφερε ότι «ύστερα από δυόμιση μήνες εξαντλητικής έρευνας, όπου εκλήθησαν πάνω από 150 μάρτυρες, δεν βρέθηκε τίποτα που να μπορεί να αποδώσει ευθύνες, εννοώ ποινικές ευθύνες».

 

Ερωτηθείς από τον κ. Χατζηνικολάου τι συνέβη τελικά με την υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου, ο κ. Καραμανλής τόνισε χαρακτηριστικά: «Αναγνώριση κυριότητας και ανταλλαγή. Μια υπόθεση νόμιμη, αλλά που όταν μπαίνει κανείς στην λεπτομέρεια των χειρισμών και των αποτιμήσεων μπορεί να έχει πολλά ερωτήματα».

 

Επίσης ο Πρωθυπουργός συνέχισε «έχει ξεκινήσει δικαστική διαδικασία εδώ και πολύ καιρό, θα δούμε αν όλες οι αποτιμήσεις ενέχουν την πιθανότητα ύποπτης συμπεριφοράς ή όχι».

 

Πού είναι το mea culpa, το λάθος; Ο Πρωθυπουργός απάντησε στη  συνέντευξή του: «Αφού έγινε ένα τόσο μεγάλο θέμα, σημαίνει ότι σε επίπεδα ακόμη και υπηρεσιακά πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη επιμέλεια, μεγαλύτερη εγρήγορση».

 

Και εμείς απλά ερωτούμε, αφού είναι ήδη γνωστό ότι χρηματισμοί στην υπόθεση της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου δεν βρέθηκαν, τότε γιατί γίνεται ακόμη τόσος θόρυβος;

 

Ας μιλήσουμε όμως και με στοιχειά, τα οποία δεν πρόκειται να τα δούμε πουθενά. Στην Απόφαση της 9ης Δεκεμβρίου 1994 (10/1993/40b/483-484) του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την «υπόθεση των Ιερών Μονών κατά του Δημοσίου της Ελλάδος», που υπόκειται στη Νομολογία Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων, αναφέρονται τα εξής:

 

«Οι αιτούσες Ιερές Μονές, που ιδρύθηκαν μεταξύ ενάτου και δεκάτου τρίτου αιώνος, συσσώρευσαν σημαντική περιουσία, ιδιαιτέρως δια δωρεών που έγιναν πριν την σύσταση του Ελληνικού Κράτους το 1820, μεγάλο όμως μέρος αυτής της περιουσίας απαλλοτριώθηκε κατά τα πρώτα χρόνια από της συστάσεως του Κράτους.

 

Ακόμη και τα ίδια τα μοναστήρια έδωσαν ολόκληρες εκτάσεις γης στο Κράτος ή σε ακτήμονες. Κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας οι Ιερές Μονές, και γενικά τα θρησκευτικά ιδρύματα ήταν ίσως τα μόνα ιδρύματα που επιτελούσαν σημαντικό κοινωνικό, πολιτιστικό και εκπαιδευτικό έργο. Ακόμη και το δέκατο ένατο αιώνα, μετά τη σύσταση του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους συνέχισαν να επιτελούν μέρος του έργου αυτού».

 

Δηλαδή και η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου δεν έκανε τίποτε παράλογο με τη διεκδίκηση και αξιοποίηση της περιουσίας της. Η Μονή Βατοπαιδίου δεν είναι ιδιωτικό αλλά Δημόσιο Ίδρυμα (ΝΠΔΔ), κοινό κτήμα και περιουσία του Γένους.

 

Είναι απλά τα πράγματα, ότι με την περιουσία της προσπαθεί να εξασφαλίσει τα έξοδα σίτισης, φιλοξενίας, αναστηλώσεων, συντηρήσεων αλλά και να επιτελέσει φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο.

 

Τέλος, για να μην κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις το να θεωρεί κάποιος businessman ένα μοναχό που επιτελεί αυτό το έργο αποτελεί μάλλον σκοπιμότητα, κάτι που δεν αρμόζει καθόλου στην ιερότητα αυτού του σκοπού που έχουν οι μοναχοί.